parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
pseud. Jerzy Sorkin; podpisywał się też: Maurycy Sch.; M. Sch.; Sch. (1903 Lwów – 1942 tamże) – poeta, prozaik, krytyk, publicysta, piszący w językach polskim i jidysz, tłumacz. Ukończył żydowskie gimnazjum we Lwowie, a w latach 30. prawdopodobnie podjął studia polonistyczne na UW. Należał do kręgu poetów polsko-żydowskich związanych z dziennikiem „Chwila” (debiutował na łamach dodatku „Chwilka” w grudniu 1925). W 1930-1939 mieszkał w Warszawie. Współpracował z czasopismami: polskimi – „Gazeta Warszawska”; „Głos Literacki”; „Sygnały”; polsko-żydowskimi – wspomniana „Chwila”; „Nasz Przegląd”; „Nowy Dziennik”; „Nowy Głos”; „Lektura”; „Opinia”; „Ster”; wydawanymi w j. jid. – „Hajnt”; „Globus”; „Szriftn” (Pisma). Początkowo pisał wiersze w języku polskim. W 1933 na łamach „Opinii” podjął polemikę z R. Brandstätterem (cyklem artykułów, złożonym z czterech części), w której bronił znaczenia i wagi literatury polsko-żydowskiej. Był autorem sentymentalnych liryków. Uprawiał również eseistykę. Wydał: w j. pol. trzy tomy poezji (Powrót do domu, 1931; Skrzypce przedmieścia, 1932; Wieczór liryczny, 1932) oraz sześć książek, będących przekładami z języka jidysz (w tym Z. Segałowicza Wczoraj śpiewałem, 1936; J. Hellera Historię syjonizmu, 1936), a w języku jidysz – tom Mir Iz umetik (Jest mi smutno, 1936 i 1937). Po wybuchu II wojny światowej Sz. przedostał się do Lwowa. W okresie okupacji sowieckiej publikował w prasie i w antologiach (Lid, dos Iz geblibn; jid., Pieśń, to co pozostało); związał się z nową władzą. Niechęć środowiska i jego ostracyzm sprawiły, że porzucił pracę literacką i został kasjerem w jednym z lwowskich kin. Podczas okupacji niemieckiej pracował w Judenracie. Zginął w obozie janowskim. Jego wiersze ukazały się w wydanej w 1951 antologii poezji jidysz z okresu Holokaustu, opracowanej przez B. Hellera (Lid dos Iz geblibn. Lider fun jidisze dichter in Pojłn umgekumene baj der hitleriszer okupacje. Antologie = Pieśń, to co pozostało. Utwory żydowskich poetów w Polsce, którzy zginęli podczas okupacji niemieckiej. Antologia, Warszawa).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.