parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1908 Warszawa – ?) – poeta piszący w języku jidysz. Pochodził z ubogiej rodziny chasydzkiej; uczył się w jesziwie. Mając 14 lat, podjął pracę jako rękawicznik. Był aktywny w ruchu komunistycznym; 1937-1939 spędził w Belgii i Francji. Powrócił do Polski w 1939. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Białegostoku. Wojnę spędził w Związku Radzieckim (Ałma Ata, Moskwa). W 1947 powrócił do Polski. Uważany był za najpłodniejszego poetę jidysz w powojennej Warszawie. Jednak rozczarował się do komunistycznej utopii, do której w młodości odnosił się z wielkim entuzjazmem. W 1956 wyjechał do Belgii, potem do Izraela. Od 1957 mieszkał w Tel Awiwie. Debiutował w wydawanym w 1930-1932 komunistycznym czasopiśmie „Literarisze Tribune”. Obok M. Szulsztajna, był centralną postacią żydowskiej literackiej grupy poetyckiej, określanej jako „prokomunistyczna”. Debiut książkowy H. Durch kratn (jid., Przez kraty, 1930) został w całości skonfiskowany. Obok poezji o nurcie rewolucyjnym, H. wydał: In umrun fun teg (jid., W dni niepokoju, 1932), Ojfn wind (jid., Na wietrze, 1936) – poematy liryczne o miłości, Lider (jid., Wiersze, 1940), Di erd hot gecitert (jid., Ziemia zadrżała, 1947) – wiersze o wojnie, poemat Der weg ojf Warsze (jid., Droga na Warszawę, 1948; 2. wyd. 1955), Lider wegn Pojłn (jid., Wiersze o Polsce, 1950), Hejmerd (jid., Ziemia ojczysta, 1951). Był także autorem słów popularnej piosenki Zog nit kejn moł (jid., Nie mów nigdy) z filmu Unzere kinder (jid., Nasze dzieci, 1948). W 1948-1956 redagował „Jidisze Szriftn”. W Izraelu nawiązał do dziejów ojczystych (powstanie w getcie warszawskim, renesans izraelski), pisząc liryki zabarwione panteistycznie – Naje lider (jid., Nowe wiersze, 1964); Dor un dojer (jid., Pokolenie i wytrwałość, 1967).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.