Szlonski Abraham

Szlonski Abraham

(1900 Połtawa? – 1973 Tel-Awiw) – poeta piszący w języku hebrajskim, tłumacz i wydawca. Wychowywał się w rodzinie chasydzkiej związanej z ruchem CHABAD. W wieku 13 lat został wysłany do gimnazjum w Palestynie, skąd powrócił tuż przed wybuchem I wojny światowej. Kontynuował naukę w Jekaterynosławiu. W 1921, wraz z grupą chaluców, ponownie wyjechał do Palestyny, gdzie pracował przy budowie dróg oraz w kibucu E(j)n-Harod. W 1924 przeniósł się do Paryża; studiował literaturę na Sorbonie. Na stałe zamieszkał w Palestynie w 1928. Zajmował się publicystyką; współpracował z kilkoma czasopismami. Był założycielem Zrzeszenia Pracowników Książki. Wkrótce związał się z lewicą literacką; zyskał sławę poety rewolucyjnego. Debiutował jeszcze w 1919 poematem Bi-d(e)mi jeusz (hebr., Pośród rozpaczy). Sz.był główną postacią wśród twórców hebrajskiego poezji w Palestynie i Izraelu; podziwiano jego nowatorstwo w dziedzinie języka. Jego liryka przeszła metamorfozę od naturalistycznej z okresu europejskiego, do symbolicznej (Izrael). Ogłosił liczne zbiory poezji, z których każdy był wydarzeniem lit.: D(e)we j (Z domu, 1924), Be-galgel (W kole, 1927), Awne(j) Bohu (Kamienie Bugu, 1934), Szire(j) ha-mapolet we-ha-pijus (Pieśni o zniszczeniu i pojednaniu, 1938), Al milet (Pełnia, 1947), Awne(j) g(e)wul (Kamienie graniczne, 1960), Mi-szire(j) ha-prozdor ha-aroch (1968). W 1925 należał do założycieli tygodnika literackiego „Ktuwim” (hebr., Pisma) i jednocześnie był członkiem redakcji pisma „Dawar” (hebr., Słowo). W 1928-1943 współpracował z „Haąz-Awek”, w 1933-1938 wydawał tygodnik literacki „Turim” (Kolumny), a w 1946-1948 – „It(t)im” (Czasy). Do końca życia kierował Robotniczym Domem Wydawniczym. Sz. był też znakomitym tłumaczem; przekładał m.in. Szekspira ( Hamlet, Król Lear), Puszkina ( Eugeniusz Oniegin, Borys Godunow), Gogola, Rollanda, sztuki Czechowa. W 1971 ukazało się wydanie jubileuszowe wszystkich jego utworów i przekładów.