Trumpeldor Josef

Trumpeldor Josef

(1880 Piatigorsk – 1920 Tel-Chaj) – przywódca syjonistyczny, organizator żydowskiej samoobrony w Palestynie. Po ukończeniu szkoły religijnej w Rostowie, a następnie szkoły rosyjskiej, uczył się stomatologii. Głębokie wrażenie wywarły na nim koncepcje społeczne Lwa Tołstoja. Pod jego wpływem opowiadał się za stworzeniem w Palestynie żydowskic komun rolniczych, które mogłyby się w razie potrzeby zbrojnie bronić. W 1902 rozpoczął służbę wojskową  i został wysłany na front japoński, gdzie się odznaczył. W 1906, po powrocie z niewoli, mimo że był Żydem, w uznaniu zasług, podniesiono go do rangi oficera i nadano wiele odznaczeń. T. rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu; jednocześnie skupił wokół siebie grupę syjonistów, opowiadających się za stworzeniem w Palestynie kolektywów rolniczych. W 1912, wraz z całą grupą, wyjechał do Palestyny, gdzie pracował w żydowskich osadach południowej Galilei. Po wybuchu I wojny światowej odmówił przyjęcia obywatelstwa tureckiego i został deportowany do Egiptu. Tam – wespół z W. Żabotyńskim – starał się doprowadzić do stworzenia Legionu Żydowskiego, jako zaczątku żydowskiej siły zbrojnej. Wspierał wysiłki Żabotyńskiego, zmierzające do stworzenia legionu z Żydów rosyjskich w Anglii. Latem 1917 znalazł się w Rosji, by przekonać Rząd Tymczasowy o potrzebie utworzenia żydowskich oddziałów w armii rosyjskiej. Wybrano go komisarzem do spraw żołnierzy żydowskich. Po wybuchu Rewolucji Październikowej T. został na krótko aresztowany. Następnie działał na rzecz utworzenia w Rosji organizacji He-Chaluc, a na pierwszej konferencji tej organizacji w 1919 został wybrany jej przewodniczącym. Opowiadał się za szkoleniem wojskowym członków ruchu i próbował stworzyć ośrodki przygotowujące ich do emigracji. W 1919 powrócił do Palestyny, gdzie organizował żydowską samoobronę w Górnej Galilei. Tam też zginął. Stał się symbolem narodowym i bohaterem zarówno dla syjonistycznej prawicy, jak i lewicy, a zwłaszcza dla organizacji młodzieżowej (Betar).