parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. aron [kwura; metim]; jid. orn). W czasach bibl. Izraelici chowali swych zmarłych w całunach ( całun) bezpośrednio w ziemi (lub grocie), zgodnie ze słowami Księgi Rodzaju (3,19): „póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty, bo prochem jesteś i w proch się obrócisz”. Podobnie było w późniejszych wiekach, jednak zwyczaj umieszczania ciała w t., również był praktykowany. Często wiązało się to z nakazami sanitarnymi, obowiązującymi na danym terenie. Wszystkich zmarłych grzebano w jednakowych t., niezależnie od ich stanu majątkowego. Zaraz po zgonie obecni przy umierającym członkowie bractwa pogrzebowego wymierzali nicią długość jego ciała, aby przygotować t. odpowiednich rozmiarów. Zgodnie z tradycją, powinna być ona wykonana z surowych, nieheblowanych desek, przycinanych piłą, które dopasowywano i łączono bez użycia gwoździ. Często wywiercano w niej otwory, aby ciało szybciej mogło się obrócić w proch. T. przywożono na cmentarz i umieszczano przy wykopanym już grobie. Po obrządku tahary zwłoki w całunie przenoszono na marach z domu przedpogrzebowego do grobu i tam dopiero wkładano do t. Pod głową zmarłego umieszczano garść ziemi z Erec Israel i na linach opuszczano otwartą wciąż t. do grobu. Jeden z członków bractwa – stojąc w grobie – poprawiał całun, na powiekach zmarłego układał skorupy z rozbitego garnka, używanego przy ceremonii tahary, okrywał jego głowę tałesem, nakładał wieko t. i szybko zasypywano ją ziemią. W niektórych gminach nie konstruowano całej t., lecz do grobu wkładano jedynie trzy deski, układając dwie z nich po bokach i jedną na wierzchu ciała, owiniętego w całun.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.