parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
używał wielu pseudonimów, m.in.: Paneach (Panejach), Natan (1863 Wodzisław – 1924 Warszawa) – pisarz, tłumacz, dziennikarz, historyk. Pochodził z zamożnej rodziny chasydzkiej. W młodości pozostawał pod wpływami haskali. W Warszawie od 1884 zaczął współpracować z czasopismami wydawanymi w języku hebrajskim (m.in.: „Ha-Boker”, „Ha-Eszkol”, „Ha-Sziloach”, „Ha-Melic” i „Ha-Cefira”, „Ha-Zman”) i w języku jidisz (m.in.: „Der „Jud”, „Der „„Moment”, „Hajnt”), a także po niemiecku (wied. „Die Welt”). Po pewnym czasie współpracował już ze wszystkimi prawie czasopismami hebrajskimi i jidisz, jakie wówczas wychodziły w Polsce i w Rosji. W 1911 wszedł w skład redakcji „Ha-Cefiry” i pozostał w niej przez lata, opiekując się majątkiem gazety (lokalem, maszynami) podczas I wojny światowek i tuż po niej. Pisał artykuły na tematy aktualne, felietony o życiu chasydów i poświęcone historii; referował zjazdy, pisał kronikę polityczną, artykuły wstępne. Kilka jego rozpraw historycznych ukazało się także w formie książkowej, m.in.: Ha-ironim we-ha-Jehudim be-Polin (hebr., Mieszczanie i Żydzi w Polsce, 1921); Meszum(m)odim in Pojln in najncntn jorhundert (jid., Apostaci w Polsce w XIX stuleciu, t. 1–2, 1923–1924); Wnutriennyj byt Jewrejew w Polsze i Litwie w XVII i XVIII w. (Moskwa 1914) oraz drobniejsze przyczynki, jak np. Le-korot ha-chazaka (hebr., Do dziejów chazaki, 1897); Jehude(j) Polin bi-jeme(j) milchamot Napoleon (hebr., Żydzi polscy w czasach wojen Napoleona, 1912). F. był też autorem powieści o życiu polskich chasydów: Mi-chaj(j)ej ha-chasidim be-Polin (hebr., Z życia chasydów w Polsce, 1896); Icchak Meir be-jalduto (hebr., Icchak Meir [Alter] w dzieciństwie [młodości], 1904), Ag(g)adot ha-chasidim (hebr., Opowieści chasydzkie) oraz Ag(g)adot ha-Zohar (hebr., Opowieści Zoharu), z której dokonał wyboru dla młodzieży. Tłumaczył też literaturę polską na język hebrajski i jidysz, w tym m.in. Faraona B. Prusa (na j. jid.) oraz Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza (na j. hebr., Ba-esz u-wa-cherew, t. 1–4, 1919–1921), w rękopisie pozostało jego tłumaczenie Potopu. F. został pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.