parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1877 Warszawa – 1966 Tel Awiw) – inżynier, działacz społeczny i samorządowy, senator RP. Studiował na politechnikach w Warszawie i w Charlottenburgu. W okresie studiów w Warszawie został członkiem Kadimy i związał się z ruchem syjonistycznym (m.in. brał udział w VIII Światowym Kongresie Syjonistycznym). W czasie I wojny światowej przebywał w Rosji. Po repatriacji był związany z ruchem syjonistycznym, został jednym z reprezentantów frakcji Al ha-Miszmar i zwolenników I. Grünbauma; był redaktorem „Głosu Żydowskiego”. W czasie I wojny światowej był w Rosji; działał tam w Towarzystwie Żydów Polskich. Po powrocie do Polski był członkiem KC Organizacji Syjonistycznej w Polsce (początkowo związany był z Et Liwnot, a potem – od 1929 – ze Zjednoczeniem Niezależnych Syjonistów) oraz członkiem warszawskiej loży B'nei B'rith. Działał też we władzach samorządowych jako radny m.st. Warszawy (1919-1927; również jako członek wielu komisji), a następnie ławnik i członek Kolegium Magistratu (1927-1934) oraz prezes Zarządu Dyrekcji Wodociągów i Kanalizacji (1927-1934) i prezes Zarządu Wydziału Przemysłowego, jak również jako członek zarządu Związku Miast Polskich (1919-1934). W 1927-1930 był senatorem RP (kandydował z listy Bloku Mniejszości Narodowych). Pełnił wiele funkcji społecznych, m.in. wiceprzewodniczącym Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie oraz Auxilium Academicum Judaicum. Wykorzystując wiedzę fachową, zasłużył się dla realizacji wielu ważnych inicjatyw społecznych, przede wszystkim budowy Żydowskiego Domu Akademickiego w Warszawie, Biblioteki Judaistycznej oraz domu opieki dla opuszczonych dzieci żydowskich oraz rozbudowy Szpitala dla dzieci im. Bersonów i Baumanów. Wszedł w skład egzekutywy, powołanego 1 IX 1939, Komitetu Społecznego dla Spraw Związanych z Obroną Państwa przy Gminie Żydowskiej w Warszawie (por. kampania wrześniowa). W okresie oblężenia Warszawy był członkiem Żydowskiego Komitetu Obywatelskiego. W grudniu 1939, dzięki pomocy Biura Palestyńskiego w Genewie, wyjechał do Palestyny, gdzie już nie podjął działalności publicznej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.