parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1926 Wilno – 1967) – językoznawca i filolog języka jidysz, wydawca; syn Maxa W. Młodość spędził w Wilnie. Uczył się w Wileńskiej Żydowskiej Szkole Ludowej, a potem w Gimnazjum Żydowskim. Do Stanów Zjednoczonych przybył wraz z rodzicami w 1940. W Nowym Jorku podjął studia na Columbia University, uzyskując stypendium Pulitzera. W 1943 powołany został do wojska, gdzie pozostawał do 1945. Potem kontynuował studia. Tytuł doktora uzyskał na Columbia University w 1951. W 1957-1965 W. był dziekanem wydziału lingwistyki na Columbia University, a od 1959 – profesorem tej uczelni. Był wydawcą wielu publikacji, wśród nich czasopisma: lingwistycznego „Word” (1953-1960); „Jidiszer Folklor” (jid., Folklor Żydowski, 1954-1962), wydawanego przez JIWO; a także trzech pierwszych tomów The Field of Yiddish: Studies in Yiddish Language, Folklor and Literature (1954, 1963, 1969). W 1949 wydał College Yiddish: An Introduction to the Yiddish Language and Jewish Life and Culture, najpopularniejszy do dnia dzisiejszego podręcznik języka jidysz (do 1992 ukazało się 13 jego wydań). Współpracował z czasopismem „YIVO Bleter”, „Jidisze Szprach” (jid., Mowa Żydowska). Wraz z żoną, Beatrice W., opracował bibliografię Yiddish Language and Culture (1959). Interesował się także językoznawstwem ogólnym, jednak największe zasługi położył na niwie badań nad językiem jidysz, często uwypuklając kontekst kulturowy języka, jak również wprowadzając wiele najnowocześniejszych metod rejestracji dialektów itp. (w tym także komputerowych). Już po śmierci W., w 1968, ukazała się jego praca Modern English-Yiddish and Yiddish-English Dictionary. W opracowaniu pozostaje wciąż fundamentalne dzieło (pisane wspólnie z M. Herzogiem) Language and Culture Atlas of Askhenazic Jewry.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.