parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(do 1891 Blumenstock; 1838 Kraków – 1897 tamże) – profesor medycyny na UJ; poprzez żonę spokrewniony z warszawskim rodem Natansonów; szwagier Samuela Dicksteina. Doktorat z nauk medycznych uzyskał na UJ w 1862. Później pracował jako asystent-okulista. Od 1865 sprawował funkcję lekarza sądowego, a następnie eksperta od medycyny sądowej. Brał udział w powstaniu styczniowym, był więziony przez władze austriackie. W 1869 został mianowany docentem prywatnym w dziedzinie medycyny sądowej na Wydziale Prawa UJ, w 1871 – profesorem nadzwyczajnym, a w 1881 – profesorem zwyczajnym. W tym czasie przyjął chrzest. W 1891 zmienił nazwisko na Halban; w następnym roku – wraz z bratem H. Blumenstockiem – otrzymał tytuł szlachecki. W 1873 został przyjęty w poczet członków AU, jako członek nadzwyczajny, w tym samym czasie pełnił funkcję prez. Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego; był członkiem Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu. W 1873–1877 współredagował krakowski „Przegląd Krytyczny”, a następnie był redaktorem naczelnym „Przeglądu Lekarskiego” (1877–1892). Zapadłszy na chorobę umysłową, odszedł z uczelni w 1896. Opublikował ponad 100 prac z dziedziny medycyny sądowej i historii medycyny. W latach 70. XIX w. działał we władzach krakowskiej gminy żydowskiej, w sekcji szkolnej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.