parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właść. Rothschild – rodzina finansistów i filantropów żydowskich. Za założyciela dynastii uważa się Izaaka Elkana (zm. w 1585 we Frankfurcie n. Menem). Początki kariery rodziny R. wiążą się z osobą Majera Amschela (1743 [1744] – 1812), który od 1769 był agentem handlowym dworu landgrafa Hesji, Wilhelma IX. Po przegranej bitwie pod Jeną (1806), wygnany z państwa Wilhelm IX wysłał do Londynu z misją polityczno-finansową Natana Majera, syna Majera Amschela. Natan pozostał na stałe w Londynie i – poprzez swe małżeństwo – wszedł w związki finansowe z wpływowymi rodzinami Cohenów i Montefiorich, dzięki pomocy których założył własny bank, a następnie pomógł bratu, Jakubowi w założeniu filii rodzicielskiego banku w Paryżu. Gałąź francuską rodziny R. znacznie wzmocnili synowie Natana; Alfons stał się potentatem kolejowym, a Gustaw prowadził jeden z największych banków. Ugruntowanie potęgi finansowej R. wiązało się z bardzo intratnym kontraktem, uzyskanym podczas obrad Kongresu Wiedeńskiego. Rodzinie R. powierzono wówczas obsługę finansową kontrybucji (w wys. 120 mln funtów), przekazywanej przez pokonaną Francję zwycięskim aliantom. W tym czasie dwaj inni synowie Majera Amschela założyli oddzielne filie rodzinnego banku: Karol Majer (1788-1855) – w Neapolu, a Salomon Majer (1774-1855) – w Wiedniu. Ten drugi, dzięki poparciu księcia Metternicha, stał się głównym udziałowcem Österreichische Kreditanstalt i z jego ramienia finansował rozwój kolejnictwa w monarchii habsburskiej. Potomkowie wszystkich synów Majera Amschela odgrywali istotną rolę w światowych finansach, aż do czasu II wojny światowej. Jeden z nich, Edmond R. z Paryża (1845-1934), finansował akcję żydowskiej kolonizacji Palestyny, zapoczątkowaną przez galicyjski ruch Chowewej Syjon na przeł. 1883 i 1884 (por.: Ahawat Syjon; Salz Abraham Adolf). W czasie I wojny światowej użył swych wpływów dla uzyskania francuskiej akceptacji dla deklaracji Balfoura, a potem – dla uzyskania od Ligi Narodów powierzenia Wielkiej Brytanii mandatu nad Palestyną. Równocześnie jednak pozostawał w opozycji do politycznego syjonizmu. Szczególnie w kulturze ludowej i masowej R., ich bogactwo i wpływy uległy swoistej mitologizacji. Z tego powodu są oni częstymi bohaterami fantastycznych opowieści bądź wszelkiego rodzaju facecji i dowcipów; niejednokrotnie ich osią dramaturgiczną jest konfrontacja tzw. wielkiego świata z mentalnością biednego prostaczka, wyniesioną ze sztetł.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.