parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Berko Józef (1764 [1765] Kretynga – 1809 Kock) – oficer wojsk polskich; członek polskich lóż wolnomularskich (m.in. „Bracia Polscy Zjednoczeni”); ojciec Józefa Berkowicza. W młodości był faktorem biskupa wileńskiego, Ignacego Massalskiego; zdobywszy jego zaufanie jeździł w interesach do Francji i Belgii. Ok. 1788 uniezależnił się, ożenił i osiadł w Pradze pod Warszawą, gdzie zajmował się handlem końmi i dostawą paszy dla wojska. Po wybuchu powstania kościuszkowskiego wstąpił do milicji, a następnie, wraz z Józefem Aronowiczem, utworzył żydowski pułk lekkokonny; T. Kościuszko mianował go jego dowódcą w randze pułkownika. Po rozbiciu pułku przez Rosjan podczas szturmu Pragi (4 XI 1794) i upadku powstania, B.J. wyemigrował do Galicji i zamieszkał we Lwowie, gdzie cieszył się wielką popularnością. Jesienią 1796 zaproponował władzom austriackim utworzenie ochotniczego korpusu żydowskiego, jednak propozycja ta została w Wiedniu odrzucona. Kiedy do B.J. dotarły wieści o formowaniu Legionów Polskich, udał się do Włoch, gdzie jako oficer nadkompletny pierwszej legii pozostawał u boku gen. Henryka Dąbrowskiego (1798). Następnie służył w randze rotmistrza w kawalerii legionowej; brał udział w wielu walkach. Przeniesiony nad Ren do legii Kniaziewicza, jako Żyd, doznał wielu przykrości. W 1803-1806 był kapitanem-kwatermistrzem w pułku dragonów legionu hanowerskiego, pozostającego na żołdzie francuskim. Otrzymał legię honorową i gratyfikację za zasługi. W 1807 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, w której awansował do stopnia szefa szwadronu. Brał udział w wielu walkach; został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari (1808). Poległ podczas wojny (5 V 1809), w potyczce z huzarami węgierskimi pod Kockiem, gdzie później stanął pamiątkowy monument (wg niektórych relacji B.J. zginął na rynku w Kocku; do wydarzenia tego nawiązywało ludowe żydowskie porzekadło: „tam to w zajściu huncwockiem zginął Berek pod Kockiem”). W okresie międzywojennym okoliczna młodzież żydowska, zrzeszona w organizacji Ha-Szomer ha-Cair, czciła pamięć B.J., organizując co roku w dniu Lag ba-Omer marsze do miejsca jego domniemanego grobu. (Zob. też: Drużyny Harcerskie im. Berka Joselewicza; oraz w: Korenfeld Mikołaj)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.