parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
([1882?] 1890 Tarnów – 1943 Warszawa) – filolog, pedagog; syn Mordechaja Dawida B.; kuzyn Romana B. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Studiował we Lwowie, Berlinie i Wiedniu, gdzie otrzymał doktorat z filozofii. Od 1905 pracował jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie. W 1922, na prośbę M. Braudego, objął posadę nauczyciela w II Gimnazjum Męskim Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich (por. Związek Zrzeszeń Społecznych Utrzymujących Szkoły Żydowskie) w Łodzi oraz w – prowadzonym także przez to Towarzystwo – Gimnazjum Żeńskim (w 1923-1934 był jego dyrektorem). Przez wiele lat (1928-1936, z przerwą w 1933-1934) był redaktorem polsko-hebrajskiego miesięcznika, a potem dwumiesięcznika „Ogniwo”, wydawanego przez komitet rodzicielski przy gimnazjum, którym kierował, przeznaczonego dla rodziców. Współpracował z czasopismami „Moria(h)”, „Miesięcznik Żydowski”, „Nowy Dziennik”, „Chwila”. Był przewodniczącym łódzkiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, członkiem B'nai B'rith. Podczas II wojny świat. przebywał najpierw w getcie łódzkim, potem w getcie warszawskim, gdzie pracował w Żydowskiej Samopomocy Społecznej. W 1943 zachorował na tyfus. W czasie drugiej akcji likwidacyjnej został zastrzelony przez gestapo na podwórzu domu, w którym mieszkał.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.