parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(Luigi; 1789 Valiano, Toskania – 1832 Warszawa) – teolog; z pochodzenia był Włochem. Po ukończeniu uniwersytetu w Pizie (1811) wykładał języki klasyczne w tamtejszym kolegium; tłumaczył z języka hebrajskiego i z greki. Później zajmował stanowisko rektora liceum królewskiego w Valiano. Do Warszawy przybył w 1819, na wezwanie KRWRiOP, z polecenia swego dawnego zwierzchnika, a później profesora Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, ks. Sebastiana Ciampiego. Po złożeniu egzaminu rozpoczął wykłady na wydziale teologicznym; uzyskawszy stopień doktora teologii na UJ, został mianowany profesorem teologii. Na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim wykładał historię kościoła (budząc liczne kontrowersje w środowisku duchownych, ze względu na swą nieznajomość miejscowego języka i obyczajów) oraz języki orientalne – hebrajski i grecki. W 1822 powołany został do Komitetu Cenzury ksiąg i pism hebrajskich, a w 1826 – do Komitetu Starozakonnych i na przewodniczącego Rady warszawskiej Szkoły Rabinów. W społeczności żydowskiej nie cieszył się zaufaniem; wkrótce musiał ustąpić z zajmowanego w Radzie stanowiska. Prowadził kursy starożytności hebrajskiej, z polecenia rządu pracował nad przekładem Talmudu na języku francuskim; wydał w języku łacińskim słownik i gramatykę języka hebrajskiego, przetłumaczone następnie na język polski ( Gramatyka hebrajska, ułożona i pokrewnymi dialektami arabskim, chaldejskim i syriackim pokrótce objaśniona przez…, 1826; Słownik hebrajski, ułożony i pokrewnymi dialektami arabskim, chaldejskim i syriackim pokrótce objaśniony przez…, 1829), Théorie du Judaisme… (t. 1-2, 1830). Prace te spotkały się z surową krytyką miejscowego środowiska żydowskiego (m.in. Abrahama Sterna) oraz prasy zagranicznej. Od 1927 Ch. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk (początkowo przybranym, a później czynnym), pełnił też funkcję kanonika kapituły płockiej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.