parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1897 Łódź – 1942 Treblinka) – malarz, reżyser teatralny, muzyk, współzałożyciel grupy artystycznej „Start”, członek warsz. „Grupy Siedmiu”. Studiował w Szkole Rysunkowej Jerzego Lemana w Łodzi (1910-1913), w SSP w Warszawie (1915), w Kunstgewerbeschule (1916-1917) oraz w akademii sztuk pięknych w Wiedniu (1917-1919). Wielokrotnie wyjeżdżał do Paryża. W rodzinnej Łodzi miał kilka wystaw indywidualnych (1928, 1929, 1937, 1939). Był członkiem zarządu Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych w Łodzi. W swej twórczości malarskiej najczęściej stosował akwarelę; malował głównie pejzaże ( Widok na farę w Kazimierzu nad Wisłą, Uliczka w Kazimierzu, Pejzaż z Południa), martwe natury i portrety ( Głowa dziewczynki). Prace artysty cechuje lekka, stonowana kolorystyka. R. był jednym z reżyserów Studia Teatralnego w Łodzi. Po ślubie ze znaną pianistką, Stefanią Feltens, przeniósł się do Warszawy. Był tam wieloletnim sekretarzem Stowarzyszenia Żydowskich Artystów Plastyków w Polsce; w lokalu Stowarzyszenia prowadził lekcje rysunku. Wystawiał w ŻTKSP (wystawy indywidualne, 1933, 1935); w lokalu stowarzyszenia B'nei B'rith (1934). Przez kilka lat mieszkał we Francji (ok. 1929-1933); uczestniczył w wystawie malarstwa polskiego w Nicei (1932). W czasie II wojny światowej przebywał w getcie warszawskim, gdzie w maju 1942, z okazji dwudziestolecia pracy artystycznej – by mu pomóc – urządzono wystawę jego prac. Pracował w fabryce osełek, urządzonej przez A. Ostrzegę i W. Weintrauba, w dawnym ich atelier (przy ul. Mylnej 9a), gdzie znaleźli zatrudnienie także inni artyści żyd. (m.in.: Hersz Cyna, M. Eljowicz, H. Rabinowicz, J. Śliwniak, S. Trachter, I. Tykociński). Latem 1942 fabryka weszła w skład szopu AHAGE-Zimmermann; 25 VIII 1942, podczas akcji likwidacyjnej getta, wszyscy jego pracownicy zostali wywiezieni do ośrodka zagłady w Treblince.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.