parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1722 Mitawa – ?) – sabataista, konwertyta. Pochodził ze znakomitej rodziny, noszącej zaszczytny tytuł Szalszelet ha-zahaw (hebr., Złoty łańcuch), szczycącej się wydaniem wielu sławnych uczonych i rabinów, m.in. Ch. Witala. Przez siedem lat studiował w jesziwie J. Eibe(n)schütza i był jednym z jego najbliższych uczniów. Należał do wąskiego kręgu zaufanych swego mistrza, którym powierzył on rozprowadzanie traktatu We-awo ha-jom el ha-ajin (hebr., I przyszedłem dzisiaj do źródła). W 1742, po wyjeździe Eibeschütza do Metzu, K. udał się na Bliski Wschód, gdzie przebywał pięć lat. Celem tego wyjazdu prawdopodobnie było nawiązanie kontaktów z sektą Baruchji Ruso. Kiedy nie ziściły się nadzieje na objęcie przez Eibeschütza stanowiska rabina w Fürth, K. przyjął chrzest w Wolfenbüttel i nazwisko Karl Anton. Jego rodzicami chrzestnymi byli książę brunszwicki Karl i jego żona. Dzięki ich protekcji, K. otrzymał stanowisko lektora, a potem profesora literatury rabinicznej na uniwersytecie w Helmstedt. W ciągu dwunastu lat pracy opublikował 15 książek. Nigdy nie zerwał kontaktu ze swoim mistrzem, Eibeschützem, i otwarcie wystąpił w jego obronie w słynnym sporze z J. Emdenem o amulety. Pod koniec 1759 K. porzucił pracę, żonę oraz dziecko i – podobno – powrócił do judaizmu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.