parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(Mojżesz Dawid) (1856 Drohobycz – 1879 Kraków) – malarz. Jego bracia – Marcin (1867-1936), Filip (1870-?) oraz Leopold Gottliebowie także byli malarzami. Marcin i Filip malowali obrazy o tematyce żydowskiej i historycznej, kopiowali dzieła starszego brata. Maurycy początkowo uczył się u M. Godlewskiego we Lwowie (1869-1872), później studiował w Wiedniu (1872-1874), następnie w ASP w Krakowie (1874-1875) i w Königliche Akademie der bildenden Künste w Monachium (1876-1878). Był jednym z pierwszych w Polsce malarzy żydowskich. Nie zamykał się jednak w kręgu żydowskiej tematyki. W jego wczesnych pracach odnajdujemy urzeczenie Polską, jej dziejami i kulturą (Autoportret w stroju szlacheckim). W czasie pobytu w Monachium artysta powracał do swego dziedzictwa kulturowego, malował obrazy ukazujące świat żydowskiej diaspory, jej życie i religię (Shylock i Jessyka, Żydzi w synagodze w Dzień Pojednania [Jom Kipur], Ślub żydowski, Pisarz Tory, Jankiel cymbalista). Sięgał też do tematyki biblijnej (Sulamit, Rachela, Józef z żoną Putyfara, Judyta z głową Holofernesa, Salome z głową św. Jana, Taniec Salome, Sąd Salomona). Pod wpływem lektury Historii Żydów H. Graetza zainteresował się postacią Chrystusa – Żyda (Chrystus w Świątyni, Chrystus przed sądem, Chrystus po ubiczowaniu). W ostatnim, nie ukończonym płótnie Chrystus wygłaszający kazanie (nauczający) w Kafarnaum Jezus z Nazaretu jest symbolem wspólnoty, braterstwa żydów i chrześcijan. Talent G. rozwinął się w kontakcie z wybitnymi osobowościami J. Matejki, H. Siemiradzkiego, H. Rodakowskiego. Pozostał on jednak malarzem oryginalnym i samodzielnym, szczególnie w portretach, które są najciekawszą, najlepszą częścią dorobku młodo zmarłego artysty. G. został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej w Krakowie)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.