parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(ok. 1890 Sandomierz – 1942 Treblinka) – malarz, członek Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg” w Krakowie i Stowarzyszenia Artystów i Miłośników Sztuk Plastycznych „Start”. Studiował w ASP w Krakowie u W. Weissa (1913-1914) oraz w Wiedniu. Debiutował w 1921 na Wystawie Sztuki Żydowskiej w Łodzi. Później wystawiał w Łodzi (1926, 1929, 1931, 1939 – II wystawa JIWO), Bydgoszczy (1931), Krakowie (1930, 1932), Warszawie (1928, na Salonie Wiosennym ŻTKSP; 1932). Malował pejzaże (m.in. łódzkie – Pejzaż z Łodzi, Z mego okna; z małych miasteczek; z Gdańska – Okręt na Motławie, Spichrze stare w Gdańsku, Motyw z gdańskiego targu warzyw; z gór; oraz z Kazimierza Dolnego), motywy architektoniczne, liczne portrety ( Żyd w jarmułce i tałesie, Portret Gretki, Autoportret, Portret żony, Dziewczyna z jabłkiem, Stara Żydówka, Portret siedzącego Żyda), sceny figuralne ( Katusze Rabiego Akiby, Rabi Akiba z uczniami, Przy pracy) i martwe natury. Obrazy budował za pomocą rozległych plam barwnych, kładzionych swobodnymi, szerokimi pociągnięciami pędzla. Wprowadzał nieznaczną deformację motywów architektonicznych ( Domy nad wodą) i uproszczone kształty postaci ludzkich. Stosował żywą, harmonijną kolorystykę; używał barw soczystych, nasyconych, przepełnionych światłem. Podczas II wojny światowej artysta przebywał w warszawskim getcie. Pracował w fabryce osełek, urządzonej przez A. Ostrzegę i W. Weintrauba w dawnym ich atelier (przy ul. Mylnej 9a)., gdzie – wraz z nim – znaleźli zatrudnienie także inni artyści żydowscy (m.in.: Hersz Cyna, M. Eljowicz, H. Rabinowicz, R. Rozental, S. Trachter, I. Tykociński). Latem 1942 fabryka weszła w skład szopu AHAGE-Zimmermann. Podczas akcji likwidacyjnej getta, 25 VIII 1942, wszyscy pracownicy szopu, a wraz z nimi i F., zostali wywiezieni do Treblinki.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.