parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Ben Sira); Księga Mądrości Syracha; Eklezjastyk (od łac. ecclesiasticus = księga kościelna); według greckiej wersji – Mądrość Jezusa Syna Syracha albo Mądrość Jezusa – księga apokryficzna ( apokryfy i pseudoepigrafy), zaliczana do literatury mądrościowej, przypisywana Syrachowi; składa się na nią 51 rozdziałów. S.M. weszła do greckiego tłumaczenia BH ( Septuaginta), a następnie została przełożona na język łaciński ( Wulgata) i w kanonie Biblii chrześc. włączona do grupy Ksiąg Dydaktycznych. Oryginał został spisany w języku hebrajskim na pocz. II w. p.n.e. w Palestynie i przetłumaczony przez wnuka autora na język grecki (tuż po 132 p.n.e.). S.M., krążąca wśród ludu w wielu odpisach, stanowi świadectwo ówcześnie obowiązującej w judaizmie doktryny oraz poglądów moralnych tamtej epoki. Hebrajski tekst księgi, znany uczonym żydowskim jeszcze w okresie średniowiecza, zaginął przed XI w. n.e. Jednak w końcu XIX w. w genizie kairskiej synagogi odnaleziono kilka manuskryptów, zawierających duże fragmenty tekstu w języku hebrajskim (ok. dwie trzecie); a w poł. XX w. – także w Qumran i podczas wykopalisk w Masadzie. Teksty hebrajskie znacznie odbiegają od wersji w języku greckim, syryjskim i łacińskim; odmienne jest nawet imię bohatera księgi (w wersji hebr. – „Symeon, syn Jeszui, syna Eleazara, syna Syracha”, zaś w wersji grec. – „Jezus syn Syracha, syna Eleazara, jerozolimczyk”). Dość chaotyczna i pełna powtórzeń budowa utworu świadczy o tym, że stanowi on kompilację z różnych okresach działalności autora, która na koniec została poddana redakcji. W całości S.M. można wyróżnić pięć części, zbudowanych według określonego schematu; początek każdej stanowi doktrynalny wstęp, wysławiający Pana lub Jego Mądrość, po którym następuje nauka praktyczna. Przy tym, początkowy wątek uniwersalistyczny stopniowo zanika, a uwaga autora skupia się na ludzie Izraela; surowo potępia on pychę, chciwość, obmowę, cudzołóstwo, lenistwo; zaleca rozwagę w stosunkach z ludźmi; nawołuje do pokory, filantropii i dobroci; a także udziela pouczeń natury religijnej. (Zob. też: Ben-Zeew Juda Lejb)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.