parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1795 Leszno – 1874 Toruń) – rabin, prekursor syjonizmu. W Poznaniu był uczniem A. Egera i zdecydowanym przeciwnikiem judaizmu reformowanego. Posiadał rozległą wiedzę filoz. i in. przedmiotów świeckich. Przez większą część życia sprawował funkcję rabina w Toruniu. Jego deklaracja z 1832, że jeszcze przed przyjściem Mesjasza musi powstać duże skupisko żydowskie w Palestynie, legła u podstaw rozwoju ruchu Miłośników Syjonu. Podobną rolę odegrała zwołana przezeń w 1860 w Toruniu konferencja rabinów, poświęcona rozważeniu konkretnych kroków, zmierzających do stworzenia żydowskiego osadnictwa rolniczego w Palestynie. W 1862 K. opublikował Driszat Cij(j)on (hebr., Przywrócenie Syjonu; 2. wyd. Toruń 1866; 3. wyd. Warszawa 1899; przetłumaczone na j. niem. w 1865 pt. Herstellung Zions) – pracę, w której dowodził konieczności kolonizacji Palestyny, omawiał sposoby powracania Żydów z wygnania (por. diaspora) oraz potrzebę wzniesienia w Jerozolimie Świątyni. Dzieło to wywarło wielkie wrażenie na współczesnych, m.in. na M. Hessie. Zabiegi K. na rzecz realizacji tej idei przyniosły w efekcie utworzenie Chewrat Jiszuw Erec Israel (hebr., Stowarzyszenie Osadników w Kraju Izraela) we Frankfurcie, a potem Colonisations-Verein für Palestina w Berlinie i wielu podobnych organizacji, oraz zainteresowanie nią Alliance Israélite Universelle, która doprowadziła do założenia w Palestynie rolniczej kolonii Mikwe Israel (1870). K. jest też autorem Ewen bohe i Moznajim le-miszpat – komentarzy do części dzieła Choszen ha-Miszpat (z trzech, zostały wydane tylko dwa tomy w 1855); dzieła Emuna jeszara (hebr., Uczciwa wiara, 1843, 2. cz. 1862); komentarza do Pięcioksięgu pt. Sefer ha-Brit (hebr., Księga Przymierza) oraz komentarza hagadycznego. Pisywał także do prasy („Ha-Mag(g)id”; „Ha-Lewanon”; „Ha-Iwri”), popularyzując na jej łamach swoje idee.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.