parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(Icig; Icek) (1901 Czerniowce – 1969 Gedera, Izrael) – poeta piszący w języku jidysz. W dzieciństwie został wprowadzony w świat żydowskiego folkloru. Uczył się w gimnazjum w Czerniowcach. Potem zamieszkał w Jassach. W okresie międzywojennym mieszkał w Wilnie i Warszawie. Debiutował, publikując pierwsze swe utwory w czasopismach (1921); jego debiut książkowy przypadł na 1929, kiedy to wydał zbiór wierszy Sztern ojfn dach (Gwiazdy na dachu), następnie – w 1. połowie lat 30. – stworzył cykl poematów Lamtern in wint (Lampiony na wietrze, 1933) i Medresz Icyk (Komentarz Icyka). Sławę przyniósł mu zbiorek Chumesz lider (Wiersze biblijne, 1935), w którym przedstawił patriarchalnych bohaterów, jako współczesnych sobie Żydów z małego miasteczka (por. sztetł). W 1936 wydał Megiłe lider (Pieśni Zwoju), które w formie lirycznych dramatów przekazują tradycję przedstawień purimowych (purimszpile). M. adaptował sztuki A. Goldfadena Di kiszefmacherin (Czarodziejka, 1936) i Draj hocmachs (Trzech błaznów, 1937). W 1939 napisał powieść fantastyczną Dos buch fun Ganejdn... (Warszawa 1939; wydanie polskie: Księga Raju, tamże 1988). Tuż przed wybuchem II wojny światowej wyjechał do Londynu, w 1951 przeniósł się do Nowego Jorku, a w 1967 osiadł w Izraelu, gdzie mieszkał do końca życia. Jego wiersze były tłumaczone na język hebrajski i inne języki. Tom wierszy i poematów M., w przekładzie Zeewa Szepsa na język polski, ukazał się nakładem Oficyny Poetów i Malarzy w Londynie w 1976. Poezja M., pełna chagallowskiej fantazji, elementów muzycznych, wątków biblijnych i motywów ludowych, stawia go pośród najznakomitszych liryków żydowskich. Jego utwory weszły w skład Antologii poezji światowej, wydanej pod patronatem UNESCO.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.