parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
używał licznych pseudonimów i kryptonimów, m.in.: Krakowski, I.J.D., i.d., (1907 Chrzanów – 1967 Londyn) – politolog, poeta, tłumacz, krytyk literacki. Wychowywał się w środowisku ortodoksyjnym. Tradycyjne wykształcenie religijne uzupełnił studiami na UJ. Mieszkał w Krakowie. W młodości był zwolennikiem syjonizmu. Próbował sił jako tłumacz poezji hebrajskiej na język polski. Współpracował z różnymi czasop., m.in. z: „Nowym Dziennikiem”, „Chwilą”, „Naszym Przeglądem”, „Kurierem Wieczornym”, „Miesięcznikiem Literackim”, „Literarisze Bleter” (w którym przez pewien czas był sekr. redakcji). Od 1925 mieszkał w Warszawie; pracował jako korektor w „Naszym Przeglądzie”. W 1926 związał się z KPP, której ideologię reprezentował w kilku redakcjach czasopism, potajemnie sprzyjających komunistom. Z partii został wydalony za włączenie się do akcji zwalczania wpływów nazistowskich, wbrew linii stalinowskiej. W 1939 wyjechał do Londynu, jako korespondent warsz. prasy żydowskiej. Współpracował z prasą angielską („The Economist”, „The Observer”). W 1940, jako ochotnik, wstąpił do armii polskiej. Zdobył uznanie jako sowietolog pracą Stalin: a Political Biography (1949), oraz – wydaną w 1954–1963 – trylogią, poświęconą postaci Lwa Trockiego. Po wizycie w Izraelu (1953) początkowo wyrażał się z sympatią o państwie żydowskim; potem atakował je za nacjonalizm. Duże znaczenie miał jego esej The non-Jewish Jew z 1958 (wyd. książkowe: The non-Jewish Jew and Other Essays, 1968); prezentował w nim postacie „nieżydowskich Żydów” (B. Spinozy, H. Heinego, K. Marksa, R. Luksemburg, L. Trockiego, Z. Freuda), których dzieła, wychodząc od uniwersalnych idei judaizmu, przyniosły rozwiązania sprzeczne z duchem ortodoksji i syjonizmu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.