parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1907 Kalisz – 1942? Warszawa?) – pisarz tworzący w językach hebrajskim i jidysz. Wykształcenie zdobywał najpierw w chederze, a potem w gimnazjum rosyjskim. Debiutował na łamach wiedeńskiego hebrajsko-niemieckiego pisma „Menora” (1920). Był wydawcą i red. wielu warsz. czasopism hebr. oraz zasiadał w kilku komitetach redakcyjnych, m.in. „Ha-Jom”; „Ha-Cefira” (sekr. redakcji); „Iton Katan” (hebr., Mała Gazeta) i „Itoni” (hebr., Moja Gazeta). Potem zaczął również pisać w języku jidysz i polskim. Publikował opowiadania i zajmował się krytyką sztuki, m.in. na łamach prasy („Moment”, „Hajnt”, „Unzer Ekspres”, „Radio”, „Chwila”, „Nowy Dziennik”, „Nasz Przegląd”, „Opinia”, „Wiadomości Literackie”). Współpracował także z zagraniczną prasą hebrajską (m.in. „Ha-Olam” [Świat]; „Ha-Arec” [Ziemia Ojczysta]; „Dawar” [Słowo]). Opublikował kilka książek (nowele, dramat, tom esejów) oraz antologię polskiej prozy Pojłn (Polska, dotowaną z polskich funduszy państwowych). Współpracował z kilkoma wydawnictwami encyklopedycznymi, wydającymi swe publikacje w języku hebrajskim, oraz z Cijonistiszer leksikon (jid., Leksykon syjonistyczny). Był ważną postacią w hebrajskim życiu literackim w Polsce i piastował funkcje sekretarza Hebrajskiego PEN-Clubu oraz członka zarządu Związku Pisarzy i Dziennikarzy Hebrajskich w Polsce. Podczas wojny przebywał w getcie warszawskim. Był bliskim współpracownikiem Abrahama Gancwajcha i osławionej Trzynastki (początkowo skrycie, potem otwarcie; E. Ringelblum nazywa go w swej Kronice getta warszawskiego „Parszawiakiem”). Z jej ramienia prowadził propagandę w żydowskim środowisku literacko-artystycznym, snując przed nim wizje perspektyw, jakie miała otwierać współpraca z Trzynastką. Jednak odniósł w tej sferze bardzo ograniczone sukcesy. Publikował też w gadzinowej „Gazecie Żydowskiej”. Prawdopodobnie został zastrzelony w Warszawie w 1942.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.