parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1818 Łagów – 1895 Szczebrzeszyn) – uczony, historyk, pisarz. Pochodził ze środowiska chasydzkiego. Otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. Zrażony do studiów talmudycznych przez stosowanie pilpulu, jako samouk, zdobył rozległą wiedzę filozoficzną i znajomość języków obcych. Zainteresowania naukami świeckimi zbliżyły go do haskali. Poświęcił się przede wszystkim krytycznym studiom nad Biblią i Talmudem. Debiutował szkicem o apokryfach w czasopiśmie „Zion” w 1842, a następnie opublikował dwa krytyczne studia nad Talmudem: Tawnit ba-Bajit (hebr., Wizerunek [Struktura] Świątyni, 1843) i Peszer dawar (hebr., Znaczenie [Wytłumaczenie] słowa, 1845). Wkrótce najwybitniejsi ówcześni żydowscy uczeni zwrócili na niego uwagę. R. korespondował m.in. z S.J. Rappaportem, Ludwigiem Geigerem (1848-1919), H. Graetzem. Równocześnie jednak był „syntezą” tradycyjnego polskiego Żyda i zachodniego uczonego. Kontakty utrudniał mu także kategoryczny sposób wypowiadania się. Ostatecznie, mimo licznych dowodów uznania (jego zasługi opiewał m.in. w wierszach J.L. Gordon), życie spędził w biedzie, nie zdobywając żadnej posady. Mieszkał w Lublinie, Zamościu i Szczebrzeszynie. Opublikował bardzo wiele artykułów w hebrajskim czasopiśmie oraz napisał 17 książek, wśród nich: Toldot rabe(j)nu Zerachja ha-Lewi (hebr., Dzieje naszego rabina, Zerachiasza ha-Lewiego, 1853), Chut ha-meszul(l)asz (hebr., Potrójny wątek; trzy studia o lingwistycznej wiedzy twórców Talmudu, przypowieściach żydowskich i komentarzach do Miwchar ha-p(e)ninim [Wybór pereł; 1859]) oraz Or boker (hebr., Światło poranka; kryt. studia nad Biblią i Talmudem, 1879), a także Chowot ha-aw li-wno (hebr., Obowiązki ojca wobec syna; o kształceniu dzieci, 1882) i Sanhedrin (studium hist. o sanhedrynie w starożytności, 1888). Niektóre z jego prac wydano po raz pierwszy dopiero w latach 60. XX w. Korespondencja i część manuskryptów R. trafiła do biblioteki Jewish Theological Seminary of America w Nowym Jorku.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.