parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Ture(j) Zahaw (hebr., Złote Wrota [Szeregi; Rzędy; Kolumny]) – synagoga wzniesiona w centrum dzielnicy żydowskiej we Lwowie w 1582-1594 pod kierunkiem budowniczych rzymskich: Pawła, zw. Szczęśliwym i Piotra, zw. Życzliwym; fundowana przez jednego z najbogatszych kupców lwowskich, Izaaka ben Nachmana i jego synów; do 1603 synagoga prywatna (jedna z pierwszych w Polsce), od 1604 do 1801 – główna synagoga gminna. Modlił się w niej m.in. rabin Dawid ben Samuel ha-Lewi, autor utworu Ture(j) zahaw, którą to nazwą (lub w skrócie TaZ) zaczęto wówczas określać omawianą synagogę. Nazwa Złotej Róży związana jest z legendą o Róży Nachmanowej, nazywanej Złotą Różą (jid. Giłdene Rojse), synowej I. ben Nachmana, która życiem zapłaciła za uratowanie synagogi przed zniszczeniem. Była to budowla jednoprzestrzenna, gotycka w strukturze, renesansowa w dekoracji (m.in. w wykonaniu żydowskiego malarza Izaaka, z końca XVI w.), z centralną umieszczoną bimą, otoczoną żeliwną, ażurową balustradą, z kamienną oprawą aron (ha-)kodesz w postaci renesansowego portalu na ścianie wschodniej. Została zburzona w czasie II wojny światowej; zachowały się tylko jej fundamenty i fragmenty ścian. Co pewien czas powracają plany odbudowy obiektu. (Zob. też Ressler Beniamin)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.