parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1888 Brześć Litewski – 1949 Nowy Jork?) – poeta i dziennikarz, piszący w języku jidysz; brat A. Goldberga; stryj Jerzego B. i J. Różańskiego. Był synem nauczyciela j. hebrajskiego. Początkowo sygnował utwory własnym nazwiskiem (Goldberg), następnie przyjął nazwisko matki (Borejsza). W 1905 przybył do Warszawy. Zaczął pisać po rosyjsku. Za namową I.L. Pereca poświęcił się twórczości w języku jidysz. Debiutował w 1907. Już wówczas ukształtował się specyficzny styl jego melancholijnych, rapsodycznych utworów, w których czerpiąc z żydowskiej tradycji podejmował dyskurs ze Stwórcą, nasycony pierwiastkami religijnymi, filozoficznymi i historycznymi. Początkowo dostrzegał w Polakach i Żydach grupy prześladowane przez carską Rosję, jednak iluzje dotyczące ich koegzystencji zburzyła rzeczywistość bojkotu antyżydowskiego. Pod wpływem związanych z tym przeżyć, napisał poemat Pojłn (jid., Polska, 1914). Współpracował z warszawską prasą („Hajnt”, „Jidisze Wochnbłat” [jid., Tygodnik Żydowski]). W 1914 wyjechał do Szwajcarii, a stamtąd, w następnym roku do Ameryki, gdzie związał się z nowojorskim ugrupowaniem artystycznym „Di Junge” (jid., Młodzi). Współpracował z dziennikami, ukazującymi się w j. jid. („Der Tog”, „Fraje Arbeter Sztyme” [jid., Wolny Głos Robotniczy], „Frajhajt” [jid., Wolność], „Di Woch” [jid., Tydzień]) oraz z tyg. wydawanymi w j. angielskim. Pracował również w żydowskich organizacjach kulturalnych. Był prominentnym działaczem Jointu, a następnie American Jewish Congress. W 1926 przyjechał na dłuższy pobyt do Polski. Jest autorem kilku przejmujących „kronik” poetyckich i poematów; wybitnym epikiem; twórca poematów: Zajnwł rimer (jid., Zajnweł rymarz, 1923; poetycka kronika w 16 rozdziałach); Der Gejer (jid., Wędrowiec, 1943; opisujący losy Noacha, żyd. Fausta); Mojsze (jid., Mojżesz, 1950; stanowiący podsumowanie przemyśleń autora).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.