parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Kohenem bądź – od tytułu swego dzieła – Pri Cadykiem (1823 Kreatzburg w Kurlandii – 1900 Lublin) – cadyk, pisarz religijny; syn rabina, a zarazem misnagda z przekonań. Po śmierci ojca (ok. 1829) wychowywał się u wuja, który w 1836 został rabinem w Krynkach. Wkrótce R. był już znany jako Iluj z Krynek (por. il(l)uj), który w wieku 17 lat celebrował sij(j)um. Był zwolennikiem cadyka M.J. Leinera z Izbicy, a po jego śmierci – J.L. Egera z Lublina. W 1887 odmówił przyjęcia stanowiska rabina lubelskiego. W 1898 został rebem lubelskich chasydów. Posiadał dużą bibliotekę, którą zapisał jednemu z tamtejszych be(j)t (ha-)midraszy. Choć cieszył się sławą wybitnego uczonego, łączącego tradycję Chaima ben Izaaka z Wołożyna z entuzjazmem wyniesionym z kręgu chasydów izbickich, za życia nie wydał drukiem żadnego dzieła. Po jego śmierci ukazało się ok. 20 tomów prac, wśród nich: zbiór komentarzy do Pięcioksięgu, pt. Pri Cad(d)ik (t. 1-5, 1901-1934); poświęcone chasydyzmowi Cidkan Cad(d)ik (1902) i Dower Cedek (1911); o snach Resise(j) lajla (1903); oraz dzieło o mędrcach żyd. Zichron la-Riszonim (1957). R. pozostawił także rękopisy ok. 20 dalszych rozpraw: komentarzy do różnych ksiąg biblijnych, Miszny i Zoharu oraz glosy do Talmudu, które zaginęły w czasie Holokaustu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.