parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1916 Warszawa – 1943 Białystok) – działacz podziemia w gettach w okresie Holokaustu, przywódca powstania w getcie białostockim. Studiował semitystykę na UW. W 1935 wstąpił do organizacji młodzieżowej Frajhajt, związanej z PS. Od 1938 należał do CK „He-Chaluc”. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Wilnie. Należał do grupy twórców podziemia zarówno podczas okupacji sowieckiej, jak i niemieckiej, będąc przedstawicielem Dror he-Chaluc. Podróżując po „stronie aryjskiej”, używał dokumentów na nazwisko Tamaroff i podawał się za Tatara. W 1942 – poprzez Białystok – powrócił do Warszawy. Wieści przywiezione przez niego ze wschodu odegrały pewną rolę w aktywizacji młodych działaczy podziemia. T. wszedł do kierownictwa sekcji bojowej w zdominowanym przez komunistów Bloku Antyfaszystowskim, a następnie stanął na czele równoległej jego organizacji wojskowej, związanej z żydowskimi organizacjami młodzieżowymi. Jeździł także z misjami do Białegostoku i wydawał podziemne pisemko. W listopadzie 1942 wyjechał na stałe do Białegostoku, gdzie działał na rzecz scalenia organizacji podziemnych; doprowadził do powstania tzw. Bloku B. Był także twórcą podziemnego archiwum getta, na wzór stworzonego w Warszawie przez E. Ringelbluma i jego współpracowników ( Archiwum Ringelbluma). Materiały ukryte poza gettem przetrwały wojnę. Po akcji deportacyjnej w lutym 1943, w lipcu tegoż roku doprowadził do połączenia wszystkich zbrojnych organizacji podziemnych i stanął na ich czele. Dowodził powstaniem w getcie białostockim. Po wyczerpaniu amunicji prawdopodobnie popełnił samobójstwo, wraz ze swym zastępcą, D. Moszkowskim. Pozostawił po sobie dziennik, wydany pt. Dafim min ha-dleka (hebr., Kartki z pożogi, 1948).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.