parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. i jid. Szoftim = Sądzący; Wymierzający sprawiedliwość) – wybitne postacie w dziejach Izraela, które w przedmonarchicznej epoce Sędziów (od ok. 1. poł. XII w. p.n.e. do poł. XI w. p.n.e. [1200-1025 p.n.e.]), w okresie zewnętrznego zagrożenia, sprawowały funkcje prawodawcze, sądownicze i wojsk. nad plemionami izr. (por. Dwanaście Plemion Izraelskich). Zgodnie z tradycją, S. byli „mężami Bożymi”, a zarazem przywódcami obwołanymi przez lud; działali w imię sprawiedliwości Bożej i byli wykonawcami Prawa Mojżeszowego. Ogółem było ich dwunastu, tzn. tylu, ile było plemion izraelskich. Pośród nich sześciu uważano za Sędziów Większych (Otniel, Ehud, Barak, Debora, Gedeon z Ofry, Jefte, Samson), a pozostałych – za Sędziów Mniejszych (Szamgar, Tola, Jair, Ibsan, Elon, Abdon). Ostatnimi S. byli: Eli (Heli) (najwyższy kapłan w sanktuarium w Szilo) i – wychowywany przez niego – Samuel, żyjący u schyłku owej epoki, w czasie bezpośrednio poprzedzającym ustanowienie monarchii. Prawdopodobnie żaden z S. (poza Samuelem) nie został uznany za przywódcę przez wszystkie plemiona; ich władza obejmowała zwykle zaledwie jedno lub kilka z nich. Wydaje się nawet, że niektórzy S. byli sobie współcześni (np. Jefte i Samson). (Zob. też Sędziów Księga)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.