parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., ślubowanie; ślub; uroczysta obietnica; przysięga; zobowiązanie do złożenia ofiary; l.mn. nedarim) – solenne przyrzeczenie, podejmowane jako zobowiązanie wobec Boga, omówione w Księdze Liczb (30,1-16). W BH można odnaleźć kilka przykładów tragicznych konsekwencji podejmowania tego rodzaju ślubów. Szczególną ich formą było zobowiązanie się do jakiegoś rodzaju abstynencji (por. nazirejczyk). W starożytności najczęściej wiązały się one ze składaniem ofiar w Świątyni Jerozolimskiej. Po jej zburzeniu (70 n.e.) problem ten stał się przedmiotem rozważań, zebranych w talmudycznym traktacie Kodaszim; a podejmowania ślubowań i ich anulowania – w traktacie Nedarim; rozważania dotyczące kwestii nazireatu zawarto w traktacie Nazir. Mędrcy Talmudu byli przeciwni zbyt pochopnemu podejmowaniu zobowiązań, których niespełnienie czyniło niegodnym ich podmiot. Halacha przewiduje możliwość anulowania tego typu ślubowań, poprzez znalezienie przyczyn, dla których nie mogły być one spełnione, bądź warunków, które nie były znane w czasie ich podejmowania. W rezultacie niechętnego stosunku twórców Talmudu do ślubowań, praktyka ta uległa ograniczeniu. Nawet w dziele Szulchan Aruch J. ben E. Karo, w którym autor poświęcił sporo uwagi związanym z nią prawom, ślubowania zostały zaliczone do złych przyzwyczajeń; Karo skłaniał się ku stwierdzeniu, że lepiej jest ofiarować coś, nie czyniąc tego typu zobowiązania. Z tego wynikła praktyka używania w różnych układach tradycyjnej formuły bli neder (hebrajski, bez ślubowania). Wyjątek stanowiły śluby dotyczące składania ofiar na cele charytatywne i synagogalne, czynione przy wywołaniu do czytania Tory. Zwyczajowo też w dniu Rosz ha-Szana, poprzez złożenie deklaracji przed trzema osobami, które nie złożyły n. w ciągu ostatniego roku, ulegały anulowaniu wszystkie ślubowania. Jednak Szulchan Aruch w sprawie możliwości unieważnienia ślubowania nakazywał zasięgnąć opinii kolegium trzech uczonych, z których co najmniej jeden był w tej materii specjalistą. Jeśli chodzi o ślubowania, poczynione we śnie, to winny być one anulowane, przy czym najlepiej, by uczyniło to dziesięciu mężów, znawców Tory. Także Kol nidre(j) zawiera formułę anulowania złożonych zbyt pochopne ślubów. (Por. też nedawa)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.