parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1884 Antopol na Grodzieńszczyźnie – 1964 Izrael) – pisarz tworzący w językach jidysz i hebrajskim. Jego ojciec był maskilem. S. uczęszczał do chederu i szkoły ludowej. Dzieciństwo, spędzone do szesnastego roku życia w sztetł, zaważyło zwł. na pierwszym etapie jego twórczości. Potem rodzina i on sam kilkakrotnie zmieniali miejsca zamieszkania, aż wreszcie S. osiadł w Warszawie i zajął się literaturą. Już wcześniej sporadycznie zamieszczał korespondencje i artykuły w prasie żydowskiej. Debiutował opowiadaniem Zumer frajtog in a klejn sztetł (jid., Letni piątek w małym miasteczku), opublikowanym w dzienniku „Der Weg” w 1906. S. pisał niemal wyłącznie w języku jidysz, publikując w prasie i w księgach zbiorowych (zamłbicher), z których trzy sam zredagował (Łebns klangen [Odgłosy życia]; Zumer [Lato]; Tiszri [miesiąc Tiszri]). W 1911 wyjechał do Palestyny. Był szomrem. Przez pewien czas pisywał korespondencje do prasy wydawanej w języku jidysz w Rosji, Polsce i Stanach Zjednoczonych. Imał się różnych zajęć. Wyróżniał się znajomością języka arabskiego i realiów życia arabskich sąsiadów, co przydawało się np. w kierowaniu spółdzielnią, ale też miało wpływ na jego dalszą twórczość. W 1922 zamieszkał w Tel Awiwie i skupił się na literaturze. Stopniowo zaczął pisać w j. hebrajskim. Przekładał też z języka jidysz na język hebrajski swe starsze opowiadania, np. pochodzące z 1910 Lawan ha-Arami (hebr., Laban Aramejczyk). Wydał zbiory opowiadań: Ha-Boker or (hebr., Światło poranka, 1930), Sefer ha-behemot (hebr., Księga zwierząt, 1930), Ba-derech be-erec ha-oszer (hebr., Na drodze w kraju szczęścia, 1954). Opisywał życie robotników, Arabów i dzieci. Pod koniec życia opublikował dwie prace związane z terminologią hebrajską: Pirke(j) tewa we-laszon (hebr., Epoka słowa i języka, 1958) i G(e)luj(j)ot u-s(e)tumot ba-laszon (hebr., Odkrycia i sprzeczności w języku, 1961).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.