parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1910 Wilno – 1943 Uzbekistan) – poeta, prozaik, dramaturg, tworzący w języku jidysz. Wychował się w biednej rodzinie rzemieślniczej. Zaczął pisać, korzystając z pomocy i opieki Z. Rajzena. W wieku 16 lat debiutował wierszem Di grine frejd (Zielona radość) w warszawskim„Literarisze Bleter”. Należał do grupy literacko-artystycznej „Jung Wilne”. Był poetą niezwykle płodnym, lecz publikował mało (poemat Ewiginga, Wilno 1936; oraz tom wierszy Szwarce perł = Czarne perły, Wilno 1939). W swych satyrach i liryce odznaczał się oszczędnością słowa. Nawiązywał do wątków literatur niemieckiej, rosyjskiej i amerykańskiej, w tym do Byrona, Puszkina, Heinego, Nitzschego, jak również do B. Spinozy. Przewodził też grupie bardzo młodych pisarzy żydowskich, skupionych wokół wileńskiego pisemka „Jungwald” (jid., Młody Las, 1939). W 1939 W. uciekł z zajętego przez Litwinów Wilna do Białegostoku. W marcu 1940 udał się do Rosji. W 1941 został wywieziony do Uzbekistanu. Napisał także Lirike un satire (Liryka i satyra, Moskwa 1940), ballady i satyry Di brojne bestie (Brunatna bestia, Moskwa 1943). P. Markisz przetłumaczył jego wiersze i satyry na język rosyjski i opublikował pt. Żydowski Heine („Literaturnaja Gazieta”, Moskwa 1940). Wybór utworów W., pt. Lider (Wiersze [Pieśni]), wydano w 1955 w Nowym Jorku.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.