parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Bagno głębokie) – kronika napisana w języku hebrajskim przez pochodzącego z Ukrainy N. Hannowera, której tematem jest życie wspólnot żydowskich w Rzeczpospolitej w poł. XVII w. (opis zwyczajów żydowskich, samorządu, szkolnictwa i dobroczynności), a przede wszystkim męczeństwo Żydów na Ukrainie podczas powstania Chmielnickiego (1648).; wydana po raz pierwszy w Wenecji w 1653, później we Frankfurcie (1678), Amsterdamie (1686 i 1725), Wandsbecku (1738), Żółkwi i Lwowie (1851), Warszawie (1872), Lwowie (1877), Krakowie (1896); przetłumaczona na język jidysz (1677, 1738, 1930), francuski (1855), a z języka jidysz przełożona na języki niemiecki (1863) i rosyjski (1882). Jej tytuł nawiązuje do słów Psalmu 69(68),3 – „Ugrzązłem w mule topieli [w bagnie głębokim] i nie mam nigdzie oparcia, trafiłem na wodną głębinę i nurt wody mnie porywa”. Jest on jednak dwuznaczny; hebr. słowo jawe(j)n = bagno, błoto (złożone ze spółgłosek jod, waw, nun) zapisuje się identycznie, jak Jawan = Jonowie, tj. Grecy – staroż. określenie, przeniesione później na Moskali, Rusinów, Kozaków; tytuł dzieła można by więc także tłumaczyć jako Kozackie bagno [Kozacka topiel]. Z wydania hebrajskiego (wraz z dołączonymi doń modlitwami Jom-Tow Lipmanna Hellera, Dyhernfurth 1727) Abraham Stern dokonał częściowego przekładu dzieła na język polski Opis buntów ukraińskich z hebrajskiego („Pamiętnik Warszawski”, t. 6, 1823); zostało ono fragmentarycznie przedrukowane w „Słowie Polskim” (1905); pełen przekład polski (wraz ze wstępem i komentarzem) jest dziełem M. Bałabana (Jawein Mecula tj. Bagno głębokie. Kronika zdarzeń z lat 1648-1652 napisana przez Natana Hannowera z Zasławia i wydana po raz pierwszy w Wenecyi w r. 1653), został on wydany we Lwowie w 1912.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.