parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
do 1939 – Löw Chaim Fajwel (Feiwel) (1901 Przemyśl – 1976 Warszawa) – krytyk, literaturoznawca, pisarz, historyk. Pochodził z biednej rodziny rzemieślnicznej, mimo to, zdołał ukończyć studia polonistyczne na UJ (doktorat w 1927). Potem uczył języka polskiego w gimnazjach żydowskich w Częstochowie i Krakowie. Publikował szkice historyczno-literackie, polemiki, omówienia i recenzje w prasie polsko-żydowskiej i polskiej (interesował się m.in. różnymi przejawami lit. aktywności Żydów), z których osobno została wydana broszura Smok w słowiczym gnieździe ( Żydzi w poezji Odrodzonej Polski, 1934; pierwodruk w „Miesięczniku Żydowskim”). Podejmował próby tłumaczenia na język jidysz (m.in. Iliady) i pisania wierszy w języku hebrajskim, oraz był współautorem Jalde(j) Israel (hebr., Dzieci Izraela) – wypisów z literatury hebrajskiej do użytku szkolnego. Początkowo był związany z lewicą syjonistyczną; należał do organizacji Hitachdut i był redaktorem jej organu „Nasza Walka”. W atmosferze narastającego antysemityzmu w latach 30. wszedł w kontakt z pol. komunistami. W 1939 znalazł się na terenach zajętych przez Związek Radziecki. W 1941 ewakuował się w głąb tego kraju (jego rodzina zginęła w Przemyślu). Od 1943 służył w LWP. Po wojnie, do 1953, pracował w prasie wojskowej. Zaczął zajmować się historią (głównie Polski w XIX w.), początkowo także naukowo, ale przede wszystkim – jako jej popularyzator. Od połowy lat 50. pisał sporo powieści, opowiadań i szkiców dla młodzieży, co z czasem stało się głównym nurtem jego twórczości. Ciekawe losy miała jego powieść Szary jakobin, napisana w 1934-1938, przygotowana do druku w 1939, oraz ponownie, w okupowanym przez Sowietów Lwowie; wreszcie – po zaginięciu rękopisu w czasie wojny – odtworzona i wydana w 1951.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.