parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Berkiem (Berem) Szmulewiczem (Szmulowiczem), Berkiem Sonnenbergiem Szmulewiczem, Berkiem Jakubowiczem-Sonnenbergiem, Panem Berkiem (1764 Praga [wpółcz. część prawobrzeżnej Warszawy – 1822 tamże) – kupiec, właściciel licznych nieruchomości w Warszawie, dzierżawca kopalni soli w Wieliczce, liwerant, filantrop, chasyd; syn Józefa Samuela S.; dziadek Józefa i M. Bergso(h)nów (por. Bergsonów rodzina; synowie S. przyjęli nazwisko Bergson [Bereksohn]); pradziadek filozofa francuskiego, H. Bergsohna. Jego dom na Pradze był ostoją i oparciem dla wielu chasydów. W tradycji chasydzkiej zachowało się wspomnienie dotyczące żony S. (od 1787), Temerli (Tamerla; Temerł) z domu Rosenkrantz, jako wojowniczej, stanowczej kobiety, która miała wielkie wpływy w sferach rządowych i dzięki której istnienie chasydzkiej modlitewni w Warszawie mogło zostać zalegalizowane. S. ufundował wielką bóżnicę i modlitewnię chasydzką na Pradze, po czym podarował je tamtejszej gminie żydowskiej. Od księcia warszawskiego, Fryderyka Augusta, otrzymał prawo zamieszkiwania poza wyznaczonymi dla Żydów ulicami. Cieszył się szacunkiem i poważaniem współwyznawców; jeździł z delegacją do Petersburga, starając się wyjednać u cara Aleksandra I dekret związany z zakazem oskarżania Żydów o mordy rytualne. Był też jedną z najbardziej wpływowych osób, zasiadających we władzach gminy żyd. w Warszawie. Przed śmiercią zapisał Gminie żyd. na Pradze fundusz wieczysty wys. 40 tys. rs, z którego odsetki miały służyć wspomaganiu ubogich; a równocześnie testamentem przekazał dużą sumę na warszawski Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie. Jego grobowiec (ohel), autorstwa wybitnego artysty, Dawida Friedländera, wzniesiony w 1831, jeden z najpiękniejszych zabytków tej nekropolii, został zniszczony przez nieznanych sprawców w latach 80. XX w.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.