parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1813 [1815] – 1878 Warszawa) – księgarz warszawski, wydawca, pedagog, asymilator; zięć A. Eisenbauma. Był absolwentem Szkoły Rabinów w Warszawie, gdzie od 1838 nauczał matematyki. Potem, około 1844, przejął księgarnię sortymentową przy ul. Nowiniarskiej 13, przeniesioną w 1863 na ul. Rymarską. W 1873 był współzałożycielem księgarskiej Spółki Kolportacyjnej w Warszawie pod firmą „Czarnowski, Lesman, Wiślicki i Sp.”, która istniała do 1880 i zajmowała się kolportażem książek, czasopism, nut, map oraz rycin. L. znał kilka języków; był autorem Nowej gramatyki niemieckiej z zadaniami do tłumaczenia na polskie (1863), parokrotnie wznawianych podręczników języka francuskiego i przekładu Przygód Telemaka, podług dzieła Fenelona (1859). Wydawał podręczniki, które przerabiał i dostosowywał do potrzeb polskich odbiorców. Planował także edycję serii najlepszych podręczników z różnych dziedzin, lecz zamierzeniu temu nie podołał. L. miał pięcioro dzieci, między innymi: Antoniego L., który do 1881 prowadził odziedziczoną po ojcu księgarnię (w 1882-1884 wspólnie z Ferdynandem Świszczowskim) oraz księgarnię pod własną firmą (1884-1885); Józefa L. (1847-1912), ekonomistę, wychowanka Szkoły Głównej w Warszawie, urzędnika kolejowego, który w 1890 przyjął wyznanie ewangelicko-augsburskie (syn Józefa, a wnuk Bernarda, Bolesław L. [1878-1937], z wykształcenia prawnik, który później stał się jednym z największych poetów polskich XX wieku, znanym pod nazwiskiem Leśmian, miał wówczas 11 lat); Aleksandra Stanisława L. (1851-?), inżyniera pracującego na kolei, ojca poety i prawnika, Jana Brzechwy (1900-1966), piszącego początkowo pod pseudonimem, który potem stał się jego nazwiskiem (do 1946 używał nazwiska Lesman; starszy brat stryjeczny Brzechwy, Bolesław Leśmian odegrał kluczową rolę w podjęciu przez niego decyzji, by poświęcić się głównie twórczości dla dzieci, której później stał się największym klasykiem w dziejach literatury polskiej. Pomysłodawcą pseudonimu „Brzechwa” miał być kuzyn obu poetów, Antoni Lange).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.