parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1878 Uzymir, współcz. Utomir na Wołyniu – 1942 Warszawa) – śpiewak, pisarz, folklorysta, popularyzator muzyki. Pierwsze nauki śpiewu pobierał u znanych kantorów (A.B. Birnbaum), którym – wraz z chórem – akompaniował podczas nabożeństw. W 1902-1918 śpiewał w chórze operowym Teatru Wielkiego w Warszawie. W tym czasie także, po rezygnacji z pracy w Teatrze, zajmował się zbieraniem na terenie kraju żydowskich pieśni lud.owych (w tym chasydzkich), dziecięcych, obrzędowych i synagogalnych, które wydał drukiem. pt. 60 fołkslider (Warszawa 1918) i 80 fołkslider (Warszawa 1923), zebrane potem w 140 fołkslider. Zajmował się również, wraz ze swoją żoną, Zimrą Zeligfeld, działalnością koncertową, występując z repertuarem żyd. pieśni lud. w wielu miastach Polski, Niemiec i Francji. Jako publicysta, krytyk i pisarz muzyczny, publikował (czasami pod pseudonimem „Pan Mecenas”) felietony na łamach prasy żydowskiej przede wszystkim dziennika „Hajnt”. Jego teksty odzwierciedlają życie kulturalne Żydów do 1939. W czasie swoich podróży, związanych z gromadzeniem i zapisywaniem pieśni ludowych, zajmował się również fotografią, uwieczniając na zdjęciach sceny z życia Żydów w miastach i miasteczkach polskich ( sztetł) oraz postacie chasydów, rzemieślników, prostych ludzi. W 1920-1938 wydał kilka książek (wszystkie w j. jid.), m.in.: Za kulisami Warszawskiej Opery (1902-1918), Jidisze klezmer in Pojln (Żydowscy klezmerzy w Polsce), Barimte jidisze muziker (Słynni muzycy żydowscy), Fun primitiwn fołkslid biz der jidiszer simfoniszer muzik (Od prymitywnej pieśni ludowej do muzyki symfonicznej). Był zaprzyjaźniony i wysoko ceniony przez polski świat muzyczny. Podczas II wojny światowej K. trafił do getta warszawskiego. Był zaangażowany w działalność społeczną (m.in. stał na czele komisji muzycznej, dbającej o repertuar chóru „Szir”, prowadzonego przez I. Fajwyszysa). Pisał dziennik, który jednak się nie zachował. Zmarł 15 V 1942 w getcie na wylew krwi do mózgu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.