parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebrajski, podział; jidysz, mechice) – 1. rozdzielenie kobiet i mężczyzn podczas modłów publicznych, stanowiące konsekwencję interpretacji biblijnej Księgi Zachariasza (12,12), jako wskazówki konieczności rozdzielenia obu płci podczas sprawowania czynności religijnych. Geneza stosowania tej zasady sięga głęboko w czasy starożytne, znajdując potwierdzenie np. w układzie przestrzennym Świątyni Jerozolimskiej (por. ezrat naszim). W Misznie podkreślano znaczenie ścisłego przestrzegania m. w czasie świąt, gdy do Świątyni przybywały liczne rzesze wiernych (np. Sukot 5,2). Badania archeologiczne nie potwierdzają występowania wyraźnie oddzielonych części dla kobiet i mężczyzn w starożytnych synagogach palestyńskich oraz w synagogach w diasporze. Z całą pewnością podział ów był faktem już we wczesnym średniowieczu, przyjmując między innymi formę galerii dla kobiet lub – jak w południowej Francji – sali położonej nad głównym pomieszczeniem modlitewnym (w drewnianych synagogach w Polsce w formie aneksu do głównego budynku, z osobnym wejściem; por. też babiniec). Problem wydzielenia osobnych miejsc dla kobiet zwracał wielokrotnie uwagę moralistów i znawców halachy. Niektórzy z nich twierdzili, że ich brak powoduje wręcz desakralizację miejsca publicznych modłów. W XIX wieku, w niektórych synagogach reformowanych w Niemczech, zaczęto odchodzić od m. i promować „rodzinne ławki”. W synagogach konserwatywnych, dopiero w XX wieku, zaczęły pojawiać się wydzielone partie przestrzeni dla kobiet w obrębie tej samej sali modlitewnej. 2. m. to także termin halachiczny, używany na określenie rozgraniczenia posiadłości w formie muru bądź innego ogrodzenia. Aby miało ono znaczenie prawne, musi mieć wysokość nie mniejszą niż dziesięć szerokości dłoni.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.