parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(ok. 1800 [1803?] Warszawa – 1856 Zamość) – pionier haskali i literatury jidysz, lekarz. Wcześnie osierocony, był wychowywany przez wuja, Mendla E., rabina w Łęcznej. Mając 15 lat ożenił się i przeniósł do teściów do Zamościa, gdzie zetknął się z kręgiem tamtejszych maskili. Zaczął pisać drobne utwory literackie i malować. Potem przebywał u krewnych w Odessie, Brodach oraz ukończył kurs medyczny na uniwersytecie we Lwowie (1825-1830), gdzie również wykrystalizował się jego talent literacki. Praktykował półlegalnie jako lekarz w kilku miastach Rosji i w Zamościu, starając się bezskutecznie o nostryfikację dyplomu. W 1846 opuścił Zamość i osiadł na roli w pobliskim Żdanowie. Próba gospodarowania, mimo wysiłków, zakończyła się niepowodzeniem. Twórczość E. obejmuje pisane w języku jidysz bajki, opowiastki, satyry, wiersze, epigramaty, w których dochodzą do głosu wpływy literatury oświecenia (m.in. G.E. Lessinga, N. Lenau'a, J. de La Fontaine'a), w tym po raz pierwszy w literaturze jidysz – polskie (m.in. I. Krasickiego). Do historii E. przeszedł przede wszystkim jako autor komedii Serkełe (jid., Sarusia). Swoich utworów nie wydawał drukiem; krążyły w odpisach (często niedokładnych) oraz w wersjach ustnych. Zebrane bajki, ballady i epigramaty E. ukazały się w 1889, a dzieła zebrane – Ałe ksowim fun dr. Szlojme Ettinger (jid., Wszystkie pisma dr. Szlomy Ettingera) – wydał w dwóch tomach M. Weinreich w 1925 w Wilnie. Później jeszcze opublikowano dwa wybory prac tego autora: Geklibene werk (jid., Prace wybrane, Kijów 1935) i Ojs geklibene szriftn (jid., Z wybranych pism, Buenos Aires 1957).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.