parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1898 Warszawa – 1983 Lod, Izrael) – operator, reżyser i producent filmowy; syn Arona S., właściciela znanego warszawskiego studia fotograficznego Rafael (przy ul. Długiej 40). Był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie (tytuł inżyniera zdobył w 1933 na paryskiej Politechnice). Był współzałożycielem wytwórni filmowej Meteor (1922), potem związał się z wytwórnią Leo-Forbert (Leo-Film; por. Forbert Leo). Był jednym z najbardziej cenionych operatorów przedwojennego kina polskiego. Największym uznaniem cieszyły się jego dokonania pod kierunkiem reżyserów: Juliusza Gardana i J. Lejtesa, oraz zdjęcia do Legionu ulicy (1932) A. Forda. Współpracował z wieloma wytwórniami. Był współzałożycielem Polskiego Związku Producentów Filmowych oraz Stowarzyszenia Realizatorów i Techników Filmowych. Za swe dokonania w 1938 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. Po wybuchu II wojny światowej schronił się we Lwowie; znalazł zatrudnienie jako kierownik zakładów naprawy sprzętu filmowego i samochodów w Stanisławowie. W 1941 podjął pracę w Moskwie w wytwórni filmów dla dzieci (Sojuzdietfilm), pracował też jako operator filmowy (m.in. film Bojewoj kinosbornik nr 7). Po napaści Niemiec na Związek Radziecki ewakuował się do Tadżykistanu. Wkrótce (jeszcze w 1941) wstąpił do Armii Polskiej Władysława Andersa i pracował w jej komórce filmowej (także na Bl. Wschodzie i w okresie walk II Korpusu we Włoszech). W Palestynie – na prośbę Lejtesa – wykonał część zdjęć do filmu Wierne miasto. Po wojnie osiadł i pracował w Argentynie; nakręcił dwa filmy (1947), po czym otworzył zakład konstrukcji i naprawy sprzętu filmowego. Potem, otrzymawszy propozycję pracy w wytwórni Leader Cinematografic, przeniósł się do Brazylii. Od 1975 mieszkał w Izraelu. S. zrealizował zdjęcia do kilku filmów żydowskich: Tkijes kaf (jid., Ślubowanie, 1924); Łamed-wownik (jid., Jeden z Trzydziestu Sześciu, 1925); Der purimszpiler (jid., Błazen purimowy, 1937); A briwełe der mamen (jid., List do matki, 1938); Mamełe (jid., Mateczka, 1938) oraz w efemerycznej wytwórni „Efes-Film”, której był współzałożycielem, dokumentalny obraz Nowa Palestyna oraz otwarcie Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (1925).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.