parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właśc. Mosze Lifszyc (1908 Łódź – 1980 Nowy Jork) – reżyser, scenarzysta filmowy. Od 1928 realizował filmy krótkometrażowe (m.in. o Łodzi – Polski Manchester). Do 1939 zrealizował siedem filmów pełnometrażowych, m.in.: Legion ulicy (1932); dokumentalno-fabularny (sfinansowany przez Bund, którego autorami scenariusza byli Wanda Wasilewska i J. Pat) Mir kumen on (Droga młodych, 1936), który odniósł sukces we Francji (pt. Nous arrivons; w 1944 w Wlk. Brytanii opracowano skróconą wersję filmu pt. Children Must Laugh); Ludzie Wisły (1938, wspólnie z Jerzym Zarzyckim). Z chwilą wybuchu II wojny światowej F. znalazł się w Związku Radzieckim, gdzie – pracując w studiach filmowych Nowosybirska, Taszkientu i Mińska – realizował filmy dokumentalne i instruktażowe. W 1943 wstąpił do I Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki, następnie do I Armii WP, gdzie zorganizował Czołówkę Filmową WP; realizował dla niej filmy dokumentalne (m.in.: Bitwa pod Lenino, Przysięgamy polskiej ziemi, Majdanek). W 1944 był naczelnikiem Wydziału Filmowego Resortu Informacji i Propagandy przy PKWN i szefem Wytwórni Filmowej WP. W 1945-1947 pełnił funkcję dyrektora Przedsiębiorstwa Państwowego „Film Polski”, a od 1955 – kierownika artystycznego zespołu filmowego „Studio”. Po wojnie zrealizował wiele filmów fabularnych, m.in.: Ulica graniczna (1949, złoty medal na festiwalu w Wenecji), poświęcony stosunkom polsko-żydowskim; Młodość Chopina (1952); Piątka z ulicy Barskiej (1954, nagroda na festiwalu w Cannes); Krzyżacy (według powieści H. Sienkiewicza; 1960, nagrodzony nagrodą państwową I stopnia), film, który miał największą widownię w dziejach polskiego kina; Pierwszy dzień wolności (według L. Kruczkowskiego, 1964). U jego boku karierę reżyserską zaczynał m.in. Andrzej Wajda. F., uważany przez kierownictwo PZPR za czołowego reprezentanta środowiska filmowego, niejednokrotnie bronił dzieł swych kolegów przed wstrzymaniem rozpowszechniania. Stracił łaski czynników partyjnych, przenosząc na ekran opowiadanie Marka Hłaski Ósmy dzień tygodnia (1958). Wydarzenia marcowe ( Marzec '68) spowodowały, że od 1969 mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Był reżyserem filmu o J. Korczaku: Sie sind frei, Doktor Korczak (1973; kooprodukcja izraelsko-niemiecka). Zmarł śmiercią samobójczą.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.