parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1836 Winnica na Podolu – 1909 Bruksela) – przemysłowiec, przysłowioznawca, kolekcjoner, społecznik, dobroczyńca; syn maskila, zamożnego kupca i przemysłowca (właściciela cukrowni). Otrzymał staranne wykształcenie domowe, zarówno religijne, jak i świeckie. Od 1856, wraz z rodziną, mieszkał w Warszawie; prowadził otwarty dom dla zamożnych, wykształconych kupców, ale też dla mężów uczonych w Piśmie. Ożenił się z córką poważnej i wpływowej lwowskiej rodziny (jego teść – Majer Rachmiel Mieses – był długoletnim prez. gminy we Lwowie). B. odziedziczywszy spadek po ojcu, zajmował się jego administrowaniem, co przynosiło mu znaczne dochody. Hojnie łożył na cele dobroczynne. Był współzałożycielem stowarzyszenia Lomdej Tora w Warszawie; członkiem zarządu Gminy Starozakonnych w Warszawie, współtwórcą i najbardziej wytrwałym benefaktorem Biblioteki Judaistycznej; łożył na jej rozwój i utrzymanie oraz ofiarował wiele książek, stojąc na czele Komisji Bibliotecznej. Fundował też prywatne stypendia uzdolnionym młodzieńcom (np. S. Poznańskiemu, Z. Bychowskiemu). Zapisane w testamencie na rzecz Biblioteki sumy umożliwiły zakup działki pod budowę jej siedziby (1911), znaczne kwoty przeznaczył też na szpital na Czystem, mniejsze – na zakłady dobroczynne, szkoły religijne przy Gminie, oraz do rozdania ubogim w dniu jego pogrzebu. W domu przy ul. Granicznej 12 zgromadził dużą i bardzo cenną bibliotekę przysłowioznawczą, którą w testamencie zapisał AU w Krakowie. Wydał jej dwutomowy katalog (1900), anonimowo dwa zbiory przysłów żydowskich (1888 i 1890) oraz Jüdische Sprichwörter und Redenarten (1908), a także – w ograniczonym nakładzie – zbiorek „niesalonowych” powiedzonek ( Erotica et rustica). Z podróży do Palestyny i Egiptu (1894) przywiózł kolekcję starożytności, którą następnie ofiarował Muzeum Etnograficznemu. Został pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.