Olicki (Ulicki) Lejb

Olicki (Ulicki) Lejb

(1894 Turzysk na Wołyniu – 1975 Izrael) – poeta i prozaik piszący w języku jidysz, pedagog; brat Barucha O. i Matesa O. (Mateusz; ur. 1915). W dzieciństwie uczył się zarównio w szkołach religijnych, jak i w świeckich. Potem został nauczycielem w szkole jidyszystycznej (CISZO) w Turzysku, a następnie w Warszawie. Współpracował z warszawskim wydawnictwem Jidysz-Buch, a także z wieloma czasopismami, między innymi z: „Warszewer Almanach” (jidysz, Almanach Warszawski), „Literarisze Bleter”, „Naje Fołks-Cajtung”, „JIWO Bleter”, a także z nowojorskimi – „Cukunft” (jidysz, Przyszłość) i „Jidisze Kultur” (jidysz, Kultura Żydowska). W 1940–1946 przebywał w Związku Radzieckim. Po powrocie do kraju mieszkał w Łodzi, a następnie w Warszawie. Był redaktorem pisma „Jidisze Szriftn”; współpracował z „Dos Naje Leben”, „Fołks-Sztyme”, z moskiewskim „Sowietisz Hejmłand” (jidysz, Radziecka Ojczyzna). W [1958?] 1959 wyemigrował do Izraela. Pierwszymi utworami O. były opowiadania i wiersze. Uznanie zdobył debiutancką powieścią In an okupirt sztetł (W okupowanym miasteczku, 1924), ukazującą obraz życia żydowskiego pod okupacją niemiecką w czasie I wojny światowej i w pierwszych latach Polski Odrodzonej. W Związku Radzieckim i w PRL-u tłumaczył Aleksandra Puszkina i Iwana Kryłowa oraz pisał wiersze w duchu socrealizmu. Wydawał również utwory swego brata, Barucha. Po osiedleniu się w Izraelu w latach 60. wydał cztery tomy poetyckie oraz, wraz z bratem, Matesem, zbiór wierszy Lider cu a bruder (Pieśni do brata, 1964), do którego weszły także niektóre utwory Barucha. Mates O., po wojnie osiadł w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze przed wojną napisał w języku jidysz cykl wierszy, opartych na kanwie listów Juliusza Słowackiego do matki, a następnie – w obozie dla uchodźców z Europy Wschodniej, w Niemczech – opublikował debiutancki tom wierszy In fremdn łand (jidysz, W obcym kraju, 1948). Po wojnie był nauczycielem i autorem cenionych książek dla dzieci.