parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Izraelem Różynem, Izraelem z Różyna (jid. Jisroel Rużyner) lub Różynerem (1797 Pohrebyszcze – 1850 [1851] Sadagóra) – przywódca chasydów i założyciel dynastii cadyków z Różyna; prawnuk Dow Bera z Międzyrzecza; wnuk Abrahama Anioła z Sadagóry; syn cadyka, Szaloma Szachny z Pohrebyszcz. Tradycja chasydzka od chwili jego urodzenia przypisywała mu cudowne właściwości. Jego wuj, Mordechaj ben Nachum z Czarnobyla, miał ogłosić, że dziecko jest kolejnym wcieleniem BESZT-a, założyciela chasydyzmu. Jego ojciec przed śmiercią miał mieć widzenie, które opowiedział synowi, doskonale ilustrujące mesjanistyczne ambicje zarówno ojca, jak i syna. Przedstawiało ono cadyka siedzącego w przedsionku niebieskim oraz leżącą przed nim wspaniałą koronę, która powstała z jego nauczania i świętości, ale której nie mógł założyć na głowę. „Opowiedziałem ci to – miał rzec Szachna synowi – bo kiedyś ci się przyda”. F. posiadał wybitne zdolności organizacyjne. W Różynie (na płd.-wschód od Żytomierza) założył wystawny dwór, który uczynił ważnym ośrodkiem chasydzkim. W 1828 został oskarżony o polecenie zabójstwa dwóch donosicieli i aresztowany. Zatrzymano wówczas setki osób, z których blisko 80 stanęło przed sądem wojskowym. Sześciu przywódców chasydzkich zostało skazanych na dożywotnie ciężkie roboty i chłostę, od której większość zmarła. F., po 22 miesiącach spędzonych w areszcie, zwolniono, pozostawał jednak pod dozorem policyjnym z powodu mesjanistycznych ambicji. Policjant towarzyszył mu nawet podczas modlitwy. F. przeniósł się do Kiszyniowa, skąd udało mu się uciec do rumuńskich Jass. Ponieważ władze carskie starały się o jego ekstradycję, wyjechał do austriackiej Bukowiny. W 1845 cesarz Ferdynand I zezwolił mu na osiedlenie się w Sadagórze. F. zbudował tam wspaniały dwór i prowadził równie wystawne życie, jak w Różynie. Uważał się za duchowego króla Izraela. Zaniechał całkowicie nauczania ezoterycznego i nie miał żadnego ucznia. Po jego śmierci w Sadagórze pozostał najstarszy syn, Szalom Josef F. (1813–1851), który jednak zmarł zaledwie 10 miesięcy po śmierci ojca. Zastąpił go brat, Abraham Jaakow F. z Sadagóry, uważany za właściwego sukcesora F.; inni jego synowie i wnukowie założyli osobne dynastie cadyków, m.in. w Czortkowie, Husiatyniu, Czerniowcach, Stefanesti i Buhuşi w Rumunii. (Por. sadagórska dynastia cadyków)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.