parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1882 Równe – 1955 Tel Awiw) – historyk, socjolog, działacz społeczny, wydawca; od 1912 mąż Racheli W. Jego ojciec pochodził z zaboru austriackiego, matka – z rosyjskiego. Studiował w Wiedniu, Getyndze i Berlinie (tytuł doktora uzyskał na podstawie pracy Die Uniwersität in Gettingen und die Entwiclung der liberalen Ideeen in Rusland in ersten Viertel des 19. Jahrhundert w 1906; opublikowana w szerszej wersji w Berlinie w 1907). W 1907-1918 mieszkał w Petersburgu. Wykładał w instytucie barona Dawida Ginzburga (1909-1912). Był redaktorem działu historii Żydów w Europie w Jewrejskoj Encikłopedii (1908-1913) oraz inicjatorem, wydawcą i jednym z autorów Istorii jewrejskowo naroda (1914-1916). Współpracował z pismem „Jewriejskaja Starina” oraz m.in. z „Der Tog”, „Cukunft” (jid., Przyszłość), „Talpij(j)ot” (hebr., Warownia), „Pierieżitoje”. Potem przebywał w Londynie (1919-1921) i Berlinie (1921-1937), gdzie m.in. piastował funkcję sekretarza Hilsfverein der deutschen Juden (1922-1938/1939)) oraz redagował dział historyczny Encyclopaedia Judaica (1928-1934). W związku z podjęciem działalności Fundacji na Rzecz Jesziw, założonej przez prof. W.M. Haffkina, na pocz. lat 30. W. odwiedzał jesziwy litewskie oraz w Polsce, Rumunii, Słowacji i na Węgrzech. W 1938 opuścił hitlerowskie Niemcy i wyjechał do Paryża. Po wielu przejściach w Europie, w 1941 udało mu się wyemigrować do Stanów Zjednoczonych, gdzie m.in. współpracował z JIWO oraz był profesorem Yeshiva University w Nowym Jorku (od 1948). Badał dzieje frankistów, cechów w Koronie, na Litwie i Kresach Wschodnich, oraz historię gospodarczą Żydów polskich w XVII-XVIII w. Opublikował m.in. To Dwell in Safety, the Story of Jewish Migration since 1800 (1948), History of Jewish Crafts and Guilds (wyd. pośm. 1965) oraz Pamiętniki Dow Bera Birkenthala (w j. hebr. i ang. 1922) i Die Juden in der Welt (1935).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.