parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1869 Piła k. Sieradza – 1933 Londyn) – malarz; syn Szaji (Jeszaji), rolnika w Rzeczycy (pow. Sieradz), który przeniósłszy się do Łodzi, został kupcem towarów kolonialnych; spokrewniony z S. Hirszenbergiem. P., podobnie jak jego rodzeństwo, praktykował u łódzkiego fabrykanta. Jeszcze w wieku chłopięcym zwrócił na siebie uwagę zdolnościami artystycznymi i zyskał mecenasa w osobie literata D. Fryszmana i S. Hirszenberga. Od 1882 (1886) uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona, w 1887-1888 studiował w Monachium, a później – w 1889-1890 – w Académie Julian w Paryżu. Debiutował w 1888 na wystawie zorganizowanej przez TZSP i na paryskim salonie na Polach Marsowych (1891). Na początku 1894 zamieszkał w Łodzi; brał czynny udział w życiu środowiska artystycznego (zajmował się urządzaniem wystaw, był członkiem jury wielu konkursów plastycznych), współpracował z S. Hirszenbergiem, cieszył się uznaniem fabrykantów łódzkich i otrzymywał liczne zamówienia. W 1905 wyjechał do Paryża, gdzie mieszkał do 1914. Okres I wojny światowej spędził we Francji. Potem zamieszkał w Londynie. Zdobył uznanie arystokracji angielskiej. Działał w artystycznym środowisku polskim, był prezesem Stowarzyszenia Żydów Polskich w Anglii, prezydentem Lodzer Benevolent Society i Ben Uri Literary and Art Society. Wiele podróżował po Europie, kilkakrotnie odwiedził Palestynę, przyjeżdżał też do Polski. Uprawiał malarstwo realistyczne, wzbogacone o elementy zaczerpnięte z impresjonizmu. Interesowała go głównie tematyka związana z tradycją żydowską; malował charakterystyczne typy, a także portrety znanych osobistości (Portret Josepha Conrada), czołowych postaci ruchu syjonistycznego (m.in. T. Herzla), pejzaże, sceny z życia proletariatu, realizował też monumentalne tematy (Otwarcie Hebrajskiego Uniwersytetu w Jerozolimie; Jom Kipur). P. był autorem fresków na plafonie i ścianach w nowym gmachu łódzkiej poczty. Wystawiał w Krakowie (1905), Warszawie (1906, 1909, 1916, 1927, 1928, 1931), Łodzi (TPSP, TZSP, ŻTKSP), Lwowie (1927), Jerozolimie, Nowym Jorku, Paryżu i w Berlinie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.