parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1874 Czortków – 1938 Jerozolima) – rabin, nauczyciel, działacz syjonistyczny oraz przedstawiciel Polski w Palestynie. Pochodził z ortodoksyjnej rodziny. Uczęszczał do gimnazjum w Buczaczu i Stanisławowie; studiował na uniwersytetach w Wiedniu, gdzie się związał z ruchem syjonistycznym i był współtwórcą Towarzystwa Żydowskich Akademików „Bar Kochba” (1897); w Pradze (doktorat z filozofii uzyskał w 1901) i Berlinie; oraz w wiedeńskim seminarium rabinackim. Następnie osiadł w Stanisławowie, a potem we Lwowie, gdzie wykładał religię w gimnazjach. Prowadził też ożywioną działalność społeczną, m.in. w Stowarzyszeniu (Towarzystwie) dla Rozwoju Rzemieślniczej i Fizycznej Pracy wśród Żydów w Małopolsce (1904) oraz w Komitecie Pomocy Żydom Ofiarom Wojny (1914). W okresie okupacji Lwowa przez Rosjan w czasie I wojny świat. pełnił funkcję naczelnego rabina. Później został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie dwukrotnie był ranny (odznaczony za waleczność). W 1918-1920 służył jako rabin w WP. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości kierował funduszem Keren Kaj(j)emet le-Israel i partią Mizrachi w Galicji Wschodniej (1921-1925). W 1922 został wybrany posłem na Sejm RP (członek Koła Żydowskiego oraz komisji konstytucyjnej, oświatowej, reform społecznych, skarbowej). Następnie obejmował kolejno stanowiska pol. attaché handlowego (1932) i konsula generalnego RP (1932) w Tel Awiwie. Do Polski powrócił w 1933. Został odznaczony orderem Polonia Restituta IV klasy i Złotym Krzyżem Zasługi. Po trzech latach wyemigrował do Palestyny na stałe. Opublikował m.in.: Gramatykę języka hebrajskiego (1904); Machzor (1912); prace Ijob a tragedja grecka (cz.1, 1913); Sytuacja polskiego pieniądza bez pomocy zagranicy (1926). Współpracował z czasopismami: „Chwila”, „Kurier Lwowski”, „Przyszłość”, „Wschód”. Jego syn, Gideon (1915 Lwów – 1990 Jerozolima), był jednym z najwybitniejszych prawników izraelskich, piastującym wiele ważnych stanowisk, m.in.: jako prokurator generalny był głównym oskarżycielem w procesie A. Eichmanna (1961).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.