parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(e(j)rusin; e(j)ruszim) (hebr., zaręczyny, zobowiązanie) – zaręczyny; pierwotnie stanowiły one pierwszą część (wprowadzenie do) ceremonii ślubnej; odbywały się na rok – w wypadku panny, i na miesiąc – w wypadku wdowy, przed właściwą ceremonią zaślubin (por. ślub). Dopiero razem z drugą częścią, zwaną nis(s)uim stanowiły pełen akt zawarcia małżeństwa, powodujący nieodwracalną zmianę statusu wstępujących w związek. W XII w. w Niemczech i we Francji ceremonie e. i nisuim zostały połączone, głównie ze względu na zagrożenia prześladowaniami gmin żydowskiej; niekiedy prześladowania te sprawiały, że dopełnienie całego aktu zaślubin stawało się niemożliwe. Żydowskie śluby zawiera się w ten sposób do dnia dzisiejszego. Majmonides uznał, że pojęcia e. i kid(d)uszin są synonimami, w związku z czym, drugiego z nich używa się najczęściej na określenie pierwszego etapu ślubu (czasem też całej ceremonii ślubnej). Wśród części społeczności żydowskich (zwł. wśród chasydów) pozostałością po e. w pierwotnym znaczeniu bądź układu zw. szid(d)uchin (hebr., skojarzenie małżeństwa, swatanie; por. szadchan), zawierającego obietnicę zawarcia małżeństwa w określonym terminie, są t(e)naim oraz nazwa błogosławieństwa Birkat ha-e(j)rusim.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.