Bunin Chaim Izaak

(1875 Homel – 1943 Treblinka) – pedagog, pisarz, uczony. W młodości był nauczycielem, wędrującym z miejsca na miejsce na terenie Litwy, Rosji i Polski. W 1921 w Łodzi podjął wydawanie hebrajskiego pisma „Szear Jaszuw” (Reszta powróci [nawróci się]). Od 1923 mieszkał w Warszawie. Publikował wiele szkiców i studiów w prasie hebr. i jidysz. Głównie poświęcił się badaniu chasydzkiego ruchu CHABAD. Wynikiem tych studiów była edycja serii szkiców w czasopiśmie „Ha-Sziloach” oraz jego głównego i nieukończonego dzieła Miszne CHABAD (t. 1-10, 1932-1936), które było głównie kompilacją źródeł, powiedzeń przywódców itp. Zawarty w nim opis doktryny CHABAD-u był połączony z próbą adaptacji jej do wymogów nowoczesnej kultury żydowskiej.