[ [[result.title.charAt(0).toUpperCase()]] ]
[[result.title]]
[więcej...]
nie znaleziono wyników
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od [[char]] lub
nie znaleziono wyników dla zaczynających się od cyfr
nie znaleziono wyników dla zapytania: "[[searchWord]]"
nie znaleziono wyników dla wybranego zestawu tagów
nie znaleziono wyników dla wybranych kategorii
i typu hasła [[docTypeName]]
[[article.title]]
[[article.shortVersion]]
[[$index + 1]]. [[paragraph.paragrTitle]]
[zwiń]
[rozwiń]
-
[[ [reference.refIndex+1] ]][[reference.description]]
Powiązane treści
[zwiń]
[rozwiń]
Bibliografia
[zwiń]
[rozwiń]
Autor: [[article.author]]
TAUBE Simche Binem (1912-1942)
Przed wojną
Urodził się 30 VII 1912
r. w Kłodawie i był synem kupca oraz piekarza Moszka Arona Taube (ur. 1885 r.)
i Cypry Łaji z domu Lisek (ur. 1882 r.) oraz bratem Szymona Josefa Taubego (ur. 1910 r.) i Uszera Taubego (ur. 1914 r.) (Nowicki 2010: 126). W 1926 r.
czternastoletni Binem złożył podpis pod „Deklaracją Podziwu i Przyjaźni dla
Stanów Zjednoczonych” z okazji stu pięćdziesięciolecia istnienia tego państwa.
Był wtedy uczeniem klasy V powszechnej siedmioklasowej szkoły w Kłodawie,
wychowankiem Stefanii Boniowskiej (Polska1926).
W trakcie wojny
W dokumentach z Archiwum Ringelbluma występuje pod drugim imieniem. Około 1940 r. Binem został
deportowany z Kłodawy do obozów pracy w głąb Rzeszy i Wielkopolsce, gdzie z
niewolniczej pracy Żydów korzystały przedsiębiorstwa ogólnopaństwowe,
administracja lokalna, a także podmioty prywatne. Głównie były to obozy administrowane przez niemiecką
Dyrekcję Budowy Autostrad w Berlinie (RAB). W dokumentach Oneg Szabat
zachował się list Binema z „obozu leśnego” Broniewice (Britz, Brӓtz) w
Brandenburgii (z 30 IV 1942 r.), którego adresatem był jego brat Uszer w
Warszawie (ARG t. 1: 232-234).
Binem zanim trafił do
Britz (Brӓtz), gdzie pracował w fabryce wyrobów metalowych, był więźniem obozów
pracy Deutschhöhe über Bentschen (w Przychodzku koło Zbąszynia, w powiecie
nowotomyskim) (APPoK) i Pniowie (niem. Pinnow; od około 1940 r. do 24 IV 1942
r.). W obozie w Pniowie wśród jego dawnych znajomych przebywał Lajb Kleczewski
(niewykluczone, że krewny Mariem Rzeszewskiej z domu Kleczewskiej, żony
fryzjera Abrama Icka Rzeszewskiego z Kłodawy), który przekazywał mu pocztę.
Listownie wspominał też niejakiego M. Waksmana. W Waldlager Britz znajdowało
się około dwudziestu kłodawian. Jak podawał, cały obóz liczył wówczas około 450
więźniów żydowskich. Byli w nim też Polacy, Francuzi, Rosjanie, Ukraińcy i
Niemcy. Razem wszystkich około 2500 osób (ARG t. 1: 232-234). Binem Taube
zginął w obozie pracy w Poznaniu-Kobylepolu (Posen-Gutenbrunn). Kremacja jego
ciała miała miejsce 19 VIII 1942 r. (Ziółkowska 2005: 254, 319).
