Heryng Jerzy

Heryng Jerzy

używał licznych pseudonimów i kryptonimów, m.in.: Ryng, J. Hagie, Jerzy, Dróżnik, (1886 Warszawa – 1937 [1938] Moskwa) – działacz ruchu robotniczego, teoretyk KPP, pisarz, prawnik; syn Zygmunta H. i Heleny H. Pochodził z rodziny zaangażowanej w działalność polityczną. Od 1900 należał do nielegalnie działającego Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej (od 1903 – ZMS). W 1905 brał udział w organizowaniu strajku szkolnego w Warszawie. Wówczas też wstąpił do PPS, a w 1906 – do PPS-Lewicy. Dwukrotnie aresztowany, w 1907 wysiedlony został poza kordon. Studiował w Lozannie i Krakowie. Osiadł w Turynie; był współzałożycielem Sekcji PPS-Lewicy; z jej ramienia współpracował z Włoską Partią Socjalistyczną. Pozostawał w ścisłych kontaktach z Krakowskim Związkiem Pomocy Więźniom Politycznym. Podczas I wojny światowej przebywał we Włoszech. W 1919 powrócił do Warszawy i wstąpił do KPRP, wkrótce został członkiem jej Komitetu Warszawskiego. Był również czynny w dziedzinie upowszechniania kultury i oświaty wśród robotników. W 1922 wziął udział w IV Kongresie III Międzynarodówki, a potem w VI i VII Kongresie (1928 i 1935). Od 1923 (z przerwami) do 1937 był członkiem Centralnej Redakcji prasy robotniczej. W 1924 aresztowany, przez 8 miesięcy przebywał w więzieniu. Wówczas – wspólnie z J. Brunem i W. Wróblewskim – przetłumaczył t. 1. Kapitału K. Marksa (wyd. 1926–1933). Brał udział w V Zjeździe KPP; później został sekr. redakcji „Nowego Przeglądu”, członkiem i sekr. Komisji Programowej KC KPP. W 1931 wszedł w skład KC KPP. Działał również za granicą, m.in. redagował prasę KPP, biuletyny informacyjne Międzynarodówki Komunistycznej. W czerwcu 1937 wyjechał do Moskwy, gdzie zginął, będąc ofiarą prowokacji (zrehabilitowany w 1956). Był bardzo płodnym publicystą; współpracował z wieloma czasopismami, tłumaczył, pisywał rozprawy teoretyczne, studia ekonomiczne oraz polityczne. Jest autorem kilku większych prac, m.in.: Czego chcą komuniści (Bruksela 1937); Szkice o imperializmie polskim i Luksemburgizm w kwestii polskiej (obydwa wydane w Moskwie w 1933). W 1957 ukazał się jego Wybór pism (oprac. przez S. Jędrychowskiego).